Ne te lave pas chérie, j'arrive!

Dat schreef Napoleon aan zijn vrouw, Josephine de Beauhairnais, toen hij terugkeerde van een veldslag. Hij hield kennelijk van haar lijflucht. Waar een kleine man groot in kan zijn.

Zaterdagavond ben ik Josephine af en mag ik weer douchen. Dan is de kit in de badkamer goed gedroogd. Nou poedel ik wel aan het aanrecht hoor en was ik me elke dag helemaal van kop tot kont, maar echt heerlijk douchen mis ik. En een emmertje water over mij heen gooien is ook niet zo handig in de keuken. Dus behelpen maar even, terwijl ik direct die rij stijve washandjes zag hangen vroeger thuis, want alleen op vrijdag mocht er van de douche of het bad gebruikt gemaakt worden. Niet elke dag douchen. En wassen deed je alleen je bovenkant. Dat vaker douchen leerde ik pas toen ik op kamers ging en anderen me vertelde dat het toch wel proper was om regelmatiger te douchen.

Alleen als je ongesteld was geweest (dus niet tijdens) mocht er tussentijds gedouched worden. We hadden wel een groot gezin en een kleine boiler, dus als iedereen elke dag op dezelfde tijd zou douchen, was dat ding ook gewoon leeg en kon je koud douchen. Dus begrijpen doe ik het wel. Andere tijden, andere voorzieningen, andere gewoontes. 

Inmiddels is Bob de Bouwer bijna klaar en wordt er nu keurig netjes opgeruimd. Doen ze prima. Nu nog alleen wachten op de man van de goedkeuring voor de oplevering. En dan ben ik hopenlijk weer klaar met badkamerverbouwingen. Nou ja...behalve dan nog het witten van de overige muren en plafond. En dakraamrand. 

Weer een projectje om in te plannen. En nou eens echt te doen.