A Foggy day

De hele ochtend en een gedeelte van de middag was het hier mistig. En waterkoud. Niet echt weer om lekker een eind te gaan fietsen, vooral niet met een half blind oog. En zonder blindegeleide hond

Zat direct met dat liedje over mist in mijn hoofd. Maar ja, die zat dan wel in London Town en niet ergens in de polder, tussen de vinexwijken.

Toevallig kreeg ik zowel van dochter- als van zoonlief wat zaken om uit te zoeken en dat was heerlijk voor mijn ego. Zo voelde ik me toch nog weer even belangrijk (vooral als het lukt/gevonden wordt) en nuttig.

Toen de mist opgetrokken was even een ritje naar de bibliotheek en wat boeken gehaald en een oude Flow. Altijd fijn.

Toen ik thuiskwam lag de krant op de mat, lekker kopje thee gezet en lezen maar. En nog even nadenken hoe ik dat tv-programma van gisteren nou vond, Baanbrekers. Waar een setje van 3 werkzoekenden als in een jolige kwis zich presenteerden en er dan 1 werd uitgekozen om maar eens verder te praten met de werkgever (dus nog niets van u krijgt de baan). En aan alle mensen met een vast contract; dat bestaat tegenwoordig bijna niet meer. Je mag het een half jaartje proberen, een jaartje, maar direct in vaste dienst, na de proeftijd is kennelijk iets uit de vorige eeuw of van voor de crisis.

Ik stoorde me vooral aan het jolige en aan het wederom afgewezen worden van de twee andere kandidaten. Op basis waarvan? Want juist daarvan leer je. Waarom wel die andere kandidaat en jij niet? Was het je uitstraling? Je CV? Je kop? Zeg het dan eerlijk. Waar moet de kandidaat die afgewezen wordt nog aan werken of aan denken.

Ik droomde vannacht trouwens dat ik met mijn lederen aktetas/koffer bij een klant was en bedacht dat tegenwoordig niemand meer zo'n ding heeft, want niet handig voor laptop of i-pad. Dus later had ik ander soort tassen, maar nooit voelde ik me een echter Sales persoon als met die koffer.




Wel wat anders dan de tas waar ik nu mee rondloop..