Een kennis van de zwager van mijn moeder was overleden en had veel spullen. Geen kinderen die dat konden verdelen. Die spullen werden allemaal door schoonzus in haar huis opgeslagen, want binnen is binnen. Zij zag in haar stoutste fantasieen hun rekening nog hoger worden, want dat was natuurlijk allemaal kostelijk antiek! En moest aan de hoogste bieder worden verkocht.
Weggeven?? Dat stond niet in haar handboek.
Nee, bewaren, opslaan en ten gelde maken. Helaas waren haar ogen groter dan de antiek/malle-pietjesmarkt. En gaven opkopers veel te weinig voor de spullen waarvan zij dacht flink wat geld te maken. Dus die staan nog vrolijk in haar opslag. Voor als de dag komt dat ze wel haar eigen prijs ervoor krijgt.
Mijn moeder houdt wel van een Engels kopje. Van die ouderwetse met blommen.
Geef mij maar vrolijk gekleurde mokken waar een kind zonder probleem uit kan drinken en valt het kapot, dan is er geen man overboord. Bij ons thuis wel, oh jeee...weer een porceleinen kopje kapot en drama drama drama. Altijd het kopje, nooit het schoteltje!! Of een bord van het zondagse servies naar de filistijnen tijdens de afwas. Oh hoe erg!
Ik moest ook altijd horen hoe slordig de moeder van mijn vader met haar servies omging (ze gebruikte het!!) en overal wel butsen en stukjes af waren. Ben ik zelf kennelijk meer mijn Oma. Mijn spullen zijn gebruiksvoorwerpen. Geen museumstukken.
Terug naar hebberig familid. Die had tegen mijn moeder gezegd dat zij wel eens mocht komen kijken in haar opslagruimten. Naar die Engelse kopjes die mijn moeder kennelijk zo leuk vindt.
Enfin...mijn moeder schraapte al haar zelfvertrouwen bij elkaar en zag in de grote geerfde collectie een aantal mooie Engelse kop- en schotels. Die ze wel graag wilde hebben. (Weet niet waarom, want ze heeft kopjes zat!) Dus werden die in een doos gedaan en kon mijn moeder weer uitademen toen ze op weg naar huis was. Tot ze zich realiseerde wat er gezegd was.
Dat die kopjes, die schoonzus bij toeval had gekregen, mijn moeder wel mocht kopen van haar. Tientje per stuk. Echt waar!
Ik raadde mijn moeder aan die doos per direct terug te brengen en dan per ongeluk over de drempel te struikelen. Oeps!! Was ze nou helemaal belatafeld.
Helaas is mijn moeder net die schijterige buurvrouw van Hyacint Bucket en laat ze bij iedere ontmoeting haar beker bijna vallen en zegt nooit eens dat ze nou eens haar hebberige muil moet houden en die kopjes ergens mag stoppen waar de zon nooit schijnt! Heeft ze dus een aantal gekocht en de rest teruggebracht. Zonder iets te zeggen tegen haar. Ze lijdt in stilte.
Vermijden, lijden, ontwijken....goh herkenbaar gedrag. Even de spiegel oppoetsen dus maar!!
3 opmerkingen:
Hoezo doe ik je aan je hebberige familielid denken??? Nee hoor ik snap m. Je hebt t weer zeer komisch beschreven maar wel uit t leven gegrepen. Geld is veel leuker dan iemand een kadootje geven.
Wat bij Deen?? lekker is dat.
fijne dag
Ik heb een keer 10 borden van het zondagse servies laten vallen , gelukkig waren ze niet allemaal kapot. Vloog het toilet in om straf te ontkomen , want mijn moeder was er zuinig op. Maar dat was niet nodig , want er werd niet over gemopperd , het feit dat ik er zelf zo van geschrokken was , was in hun ogen al erg genoeg.
je schrijft trouwens een leuke blog.
Mijn moder zei altijd als er iets kapot ging: ach je doet het niet expres...Dat is een van de dingen die ik heb overgenomen bij de opvoeding van mijn kinderen!
Een reactie posten