dinsdag 6 oktober 2015

Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan met een relatie

Soms hoor ik van mensen om me heen dat ze voor zeer gecompliceerde relaties kiezen. Of erin zitten. Willens en wetens. Wetens omdat ze de feiten kennen, zelfs anderen afraden zoiets te doen, maar zelf een enorm grote roze bril met bijbehorende helm ophebben. Want kennelijk hoe dan ook toch weer iemand in hun leven willen hebben. Of zeggen dat ze dat 'overkomt'.

Die mensen weten mij ook altijd goed te vertellen hoe ik mijn leven zou moeten oppakken.
Zo vertelde een vriend van mij een 'relatie' te hebben (na een paar weken al!) met een vrouw die hij al vanaf zijn jeugd kende.  Hij verliet zijn geboortestad al snel en zij trouwde met de eikel van de stad (volgens zijn zeggen). Toen kwam hij haar na jaren weer tegen op Feestboek - toevallig - en begonnen ze te chatten. En werden verliefd. Naar mijn mening heb je geen relatie, maar dan ben je aan het daten of in zijn geval landjepikken.


Want; Oh klein detail. Zij is nog getrouwd. En heeft vier kinderen van de herfstvrucht. Nu maken ze al plannen om naar een huis voor hen samen te zoeken. Terwijl de trouwring nog om haar vinger zit. Ik vind het sneu voor de vriend, want hij heeft al meerdere malen verkeerde keuzes gemaakt op partnergebied, maar ik onthou me van commentaar. Hij vraagt er niet om, dus dat is niet aan de orde mijn mening.

En andere vriendin woonde al een aantal jaren (echt; jaaaren) samen met een meneer die ook nog getrouwd was en de knoop maar niet door wilde hakken. Waarom tolereer je dat en doe je je voor als iemand die zeer zelfstandig is. Dan ben je dat toch niet als je zo over je grenzen laat gaan.

Dan voel ik me zo'n sukkel nog niet met het tijdig doorhakken van contacten met herfstvruchtige achtige meneren die potentieel partnermateriaal waren. Liever niets dan zoiets.

En misschien heet dat dan wel geluk.




3 opmerkingen:

Anoniem zei

En die herfstvruchten zijn ook nog zo vruchtbaar dat ze rustig aan een derde leg beginnen. Nee, ik hou het bij mijn maatje.

LLMM zei

Je kunt beter gaan voor iets dat goed is voor jou, dan voor iets om maar wat te hebben. En ja, dat duurt vaak langer, maar iets anders is zonde van je tijd!

Anoniem zei

na mijn scheiding een paar ondoordachte relaties gehad , waarvan achteraf gezien het maar goed is dat ze geen standhielden, zeker wat de laatste betreft , een knipperlicht relatie met een man die elke keer een smoesje had waarom we niet konden samenwonen, hij had zijn zaakjes niet voldoende op orde, mijn volwassen dochter woonde nog thuis en ga zo maar door, na 8 jaar hakte hij de knoop definitief door zei hij en dat lag aan mij, hij wilde niet verder met mij. toch zocht hij na 2 jaar weer contact en had hij me gedurende die tijd ook vaak nog gesmsed en gemailed. toen hij weer contact zocht vroeg ik waarom en of er nog een kans was voor ons, dat wist hij nog niet en daarom bleef het bij een vriendschap, wel zei hij vaak afspraken weer af en in de loop van het jaar ging ik twijfelen of hij wel eerlijk was en ja hoor via via kwam ik erachter dat hij inmiddels al 2 jaar samenwoonde en zijn huidige vriendin niet wist dat hij contact met mij had en dat wij in het verleden een relatie hadden. daarom dit keer zelf het contact verbroken en weer bleef hij smsen , dus telefoonnummer verander, toen ging hij mailen, tot ik vertelde dat ik contact had met een nicht van hem en als hij niet stopte met contact zoeken ik maar eens met haar ging praten, sindsdien blijft het stil, mijn gevoelens voor hem zijn niet voorbij, maar ik ben wel klaar met hem, hij liegt en niet alleen tegen mij maar tegen iedereen in zijn omgeving.