Dat deze ALTIJD alles alleen moet doen voor onze moeder, dat NIEMAND ooit eens helpt en er NOOIT eens iemand van ons de taken overneemt of alles maar half doet.
Liep net op weg naar de bushalte naar mijn werk terwijl deze persoon nog even lekker kon uitslapen en vanuit haar warme bed deze tirade over me heen stort. Zij woont om de hoek, ik moet 2 uur heen en 2 uur terug reizen met OV.
Kon me toch echt nog herinneren dat ik een paar weken terug pas na middernacht terugging naar huis, een dag onbetaald vrij nam en ook nog een aantal zaken heb gedaan die ik kennelijk nooit doe of maar half. Om maar niet te spreken van de vele telefoontjes, die zolang duren dat de batterij van mijn telefoon helemaal op is. Wekelijks.
Als commentaar op dit alles had ik dan ook het nogal vinnige: Je zeurt.'
Niet zo aardig, maar ben wel een beetje klaar met alsmaar begripvol, aardig, geduldig en weet ik veel te zijn.
Oh en daarna nog wel een afzwakkert hoor; dat ik het begrijp, maar dat ze dan niet anderen moet uitschelden (oh ja...dat zat er ook nog bij), maar bij onze moeder aan de bel moet trekken dat het teveel voor haar is. En ja, onze moeder is een kei in het bij iemand op het bordje leggen van taken en taakjes en dan zuchten dat niemand eens uit zichzelf belt of langskomt.
De komende tijd is het heerlijk rustig want er werd beloofd niet meer te appen.
En ja, ja, ja liever lezertjes; natuurlijk zag ik in de spiegel direct hoe ik dan zelf altijd miep en piep. En zeker ook een zeurdert wordt gevonden (denk ik maar zo).
Dus moet ik me hoeden om te zeuren. Dat scheelt zomaar weer een blogje of 45.
8 opmerkingen:
Waarom is vertellen waar je mee bezig bent en hoe dat wel of niet bevalt, of dat je je even eenzaam voelt, of kut of weet ik veel wat zeuren?
Ik heb het nu over jou he, niet over je leuke zus. ;-)
Ik word altijd chagrijnig als ik bij iemand, vooral op fb, lees hoe leuk ze het hebben en o wat is het leven toch een feestje, terwijl als ik ze spreek ze alleen maar klagen, want hun leven is helemaal niet zo leuk.
Sommige mensen schrijven/vertellen gewoon hoe ze zich voelen, soms rot, soms leuk, soms geweldig, soms niks.
Ga gewoon zo lekker door hoor. liefs. en pas vannacht op met die maan die schijnt rare invloed op ons te kunnen hebben.
Vreemd dat mensen de fout altijd bij anderen zien en nooit bij zichzelf. En meestal kunnen ze zich ook niet in een ander verplaatsen. Maar het zijn wel de types die de meeste commentaar leveren.
Mijn moeder is een ongelofelijke zeur. Altijd mopperen, klagen, kan het alleen maar over vroeger hebben. Voorheen zag ik haar elke week nu ga ik hooguit 1x per maand. Als ik al ga.
Ben dat klagen om niets zo zat!
Laat je zus maar kletsen...
Sterkte en lieve groet.
Mogelijk heb je mijn bericht van zondag gezien als zijnde, dat ik vind, dat je zou zeuren, maar dat is absoluut niet het geval!!!
Het is allemaal niet leuk, zoals je leven nu is en dat mag je best laten weten, het is jouw weblog, waar jij je eigen ei kwijt mag.
Het was alleen bedoeld om zo af en toe even de gedachten te verschuiven, zodat het wat minder "zwart" wordt.
Wat betreft mijn eigen familie, daar heb ik definitief afstand van genomen, in hun ogen ben ik het zwarte schaap en voelen ze zich superieur. moeten ze vooral zo houden, maar ik bewaar graag mijn eigenwaarde, dus uit mijn leven blijven!
En nogmaals, je bent geen zeur(piet), absoluut niet en zo heb ik ook geen moment over je gedacht en mijn bericht was eerder bedoeld als een arm om je schouder.
Groetjes Lily
Als ik dat zo lees, lijkt het er op, alsof de familietraditie minimaal 1 generatie eerder al begonnen is...
Nog eerder; de moeder van mijn moeder was een enorme klager. En een zwartkijker.
Bedankt Lily, vind het fijn om eens een arm om mijn schouder te voelen. En dat zwarte, dat probeer ik juist ver van me te houden; maar het trek enorm.
Kiitos!
Feestboek; breek me de bek niet open.
Heb helaas geen maan gezien; teveel bewolking.
Een reactie posten