Van de week schoot deze song door mijn hoofd. Toen ik - vooral voor mijn gevoel - elke dag uren bezig was om alles administratief vast te leggen. Gewoon voor zoiets simpels als een basisinkomen. Waar ik nog voor gewerkt heb ook.
Nu heb ik nog steeds nul inkomen. Een werkgever die zegt dat ik het maar zelf uit moet zoeken, nog geen kaartje stuurt omdat ik lang ziek ben en vrolijk een rondje in zijn Ferrari rijdt. Een overheidsinstantie die zegt dat ik het met werkgever moet uitzoeken en een gemeente die in alle gevallen zegt dat ik het ook zelf moet uitzoeken.
Nee...I'm coming out en ik zal ze een poepje laten ruiken. Klaar ermee.
Bij de huisarts geweest - alweer - normaal zie ik de huisarts zelden. Ik moet in ieder geval bloed laten prikken om uit te sluiten dat mijn lichamelijke vermoeidheid vanuit andere oorzaken komt dan twee jaar werken voor Jean Pielemans.
Verder ALWEER wachten op iets van de advocaat. Jemig zeg.....wat een slome! Beloven dat ik vandaag uiterlijk iets ontvangen zou, maar nog steeds niks. En de tijd tikt maar door. En dan denk ik nog heel cynisch dat vandaag natuurlijk nog niet voorbij is.
Merk dat ik van al die zaken die gewoon maar doorgaan zonder dat iemand zegt: HO STOP....zo MAG dat niet - dat ik daar niet vrolijker van word. Maar gespannen.
En ben er klaar mee dat ik zo weinig invloed op deze zaken schijn te hebben en als een weerloze kleine pingpongbal tussen kastjes en muren stuiter! Misschien leuk om te zien, maar het voelt niet fijn als je de bal bent.
Oh...wilde ik net deze log op verzenden zetten, komt er een email binnen met informatie waar ik op zat te wachten. Tsja.... woensdag duurt natuurlijk van 00.00 tot 23.59 uur.
3 opmerkingen:
Goed zo. Houd vol.
Pffff gelukkig, dan ben je weer een stapje verder als je de info binnen hebt. Heel veel succes en sterkte en dikke knuffel.
Jeetje wat een toestand. Gelukkig kwam de mail nog binnen en hopelijk heb je er iets aan.
Sterkte!
Een reactie posten