Waar zouden we zijn zonder de trein op Koningsdag

 

 

 

Niet op station Tilburg in ieder geval, maar met een ander vervoermiddel kom je er ook. Vond het ontspannend om naar de uitzending te kijken over de viering van Koningsdag in Tilburg. Wat een mooi gezin heeft onze Koning.  Gisteren ook dat interview bekeken en ondanks dat ik me stoorde aan de interviewer, die in het huis van de Koning deed alsof het zijn eigen huis  was, - aanwijzen waar hij naar toe moest lopen of voorstellen dat ze konden gaan zitten - wat ik tamelijk onbeschoft en vreemd vond overkomen. Onze Koning durft zijn emoties te tonen. Dat vind ik al mooi om te zien. Sowieso voor een man of vrouw.

 

Van de week maakte ik ook een treinreis. Ik kwam erachter (goh...alweer!!) dat mijn goedkope NS kaartjes eind van deze maand zouden vervallen. Eerder had ik geen energie en puf en idee om verder van huis te gaan dan het plaatselijke winkelcentrum, maar ja...de zuinige Nederlander zegt dan dat ik toch mezelf maar moet vermannen en eens wat moet gaan doen. Alleen waarheen waarvoor dat wist ik niet. En ik had het koud, in april met een winterjas en sjaal om en handschoenen aan.

 

Het was een reisje met hindernissen, voornamelijk door mijzelf opgeworpen en dat maakte het uiteindelijk ook wel weer tragi-komisch. Ik begon met reizen op een moment dat de meeste mensen de lunch op een leuk terrasje al achter de rug hadden. De bus naar het station had pech onderweg. overstappen op andere bus. De trein naar mijn gekozen stad die ging niet, dus maar via een andere route gereisd. Alleen al het nadenken over 'wat nu dan' en vechten tegen de neiging om maar direct weer naar huis te gaan, kost energie.

 

Dus via omweg op tussenstation uitgekomen. Even bewonderd hoe mooi dat was verbouwd. Maar ik kan er weinig aan doen dat ik denk dat alle nieuwe station zo enorm op elkaar gaan lijken. Overal dezelfde enorme hoeveelheden eetopties. Echt enoooooooooooorm veel. Zelfs voor iemand die van eten houdt is het een overweldigende hoeveelheid. Alsof morgen al het eten op is. En dan tussen al die Broodjes van Kootje en Kutchina Italiana of Kroket van Ed een roltrap naar een perron.

 

Ik bedacht me dat ik op Koningsdag tenminste een Hema Tompouce wilde. De Hema in het overdekte winkelcentrum verkocht alleen onderbroeken en pennen. Geen gebak. Dus toch maar even die stad in. Gelukkig ken ik de weg goed aldaar en liep ik langs de plek waar ik vroeger veel uitging bijna linea recta naar de H ema.

 

Alles wat Oranje was en zeker de tompoucen geheel uitverkocht! Morgenochtend nieuwe batch.

Nu had ik even kunnen uitrusten, een bakje koffie in die mooie stad en zeer leuke stad kunnen nemen, maar ik voelde alle energie alweer uit te me lekken. Ik wil naar huis!!

 

Nee, zei de energiekere versie; dan maar even langs de Appie; die zag je ook en heul toevallig..heel toevallig heb je daar zo'n 35 jaar geleden je allereerste boodschap gedaan toen je hier op kamers woonde. Op dezelfde plek. Alleen zat er toen geen AH maar volgens mij een ander merk supermarkt, ik dacht Simon de Wit of De Gruyter, dat weet ik niet meer. Enfin...

 

Bij de Appie zag ik ook niks, dus toch maar even gevraagd en een meisje zei me dat er nog een laatste pak lag daar......en ik zag mijzelf in slow motion naar dat schap rennen (ok...iets sneller lopen dan normaal)  met de gedachte: Afblijven.....die zijn voor mij!!!!!

 

 

 

Daarna weer richting station gelopen en had nergens anders meer energie voor of zin an. Niet langs familie; zag de trein richting hun stad wel staan, maar nee, nu maar even niet en ook niet langs een museum. Ik vond mijzelf tamelijk merkwaardig.

 

Wel enorm genoten van regenluchten en mooie wolkenpartijen. Zat nogal klem, want ging rond spitsuur weer huiswaarts. Heel veel mensen met koffers en tassen. Oh ja...mei-vakantie natuurlijk. Alsof alles langs me heen gaat en elke dag hetzelfde voelt.

 

Bijna thuis dacht ik de trein te pakken. Stond de trein op het andere eind van het perron. Reed net weg toen ik erachter kwam. Dan maar volgende trein. Oh...die rijdt ook net weg. Nou ja...geen probleem, dan maar even naar de wc eerst en dan de trein maar en ook die reed net voor mijn neus weg en tenslotte lukte het me de trein huiswaarts te nemen, wat eigenlijk niet zo'n gekke zet was, want ik hoefde doordat ik alle voorgaande treinen gemist had, nog maar 5 minuten op de bus naar huis te wachten. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel.

 

Zo kwam het dat ik vandaag op de verjaardag van onze Koning toch nog een oranje gekleurde tompouce kon nuttigen. En een glaasje Oranjebitter. Of twee. En dat maakt de dag een stuk vrolijker. Ook zeker weten dat vandaag geen enkele instantie je gaat lastig vallen, want feestdag.

 

En had ik energie om een heul klein stukje van een project aan te pakken. Alsof ik opeens meer energie heb. Nou niet te lang doorgaan, want dan bezuur ik het straks weer. Gewoon tevreden zijn met het behaalde resultaat, babysteps, en als je zin en energie hebt, morgen weer verder. Het is goed zo. Er is geen aannemer die je een deadline oplegt, geen instantie die je maant voor 1 mei klaar te zijn...neem de tijd! En vergelijk je niet met anderen. Niet doen. Want er zullen altijd mensen zijn die zo'n karweitje in een dagje klaar hebben. Wat zeg ik...misschien wel een half dagje. Die schaterlachend jouw verdiensten voor vandaag bekijken. Is dat alles??

 

Nou en.

 

Iemand nog iets leuks gedaan vandaag?