Schreef ik gisteren nog dat ik niet zou weten waar ik het over zou moeten hebben met de psycholoog, blijkt dat ik mijn tijd toch met gemak vol kreeg. Niet alleen praten, ook luisteren en conclusies trekken en dan toch op het laatst ook nog binnen neerslag. Wat me overviel. Ik dacht dat het wat rustiger was qua emoties.
Gelukkig vielen Panda-ogen niet op door de regen- en hagelbuien op de terugweg. En doordat het donker was. Helpt ook.
Het was in de praktijk erg warm, maar ik zei al dat ik dat wellicht zo ervaar omdat ik zelf de kachel overdag niet opendraai. Toen vroeg de psycholoog (is hun vak natuurlijk) door en ja, dat was omdat ik zuinig moet zijn en ben. En wat dan mijn inkomen was? Was ik nou maar psycholoog geworden :)
Thuisgekomen eerst maar alle natte kleding uit en droge kleding aan en even mijn haren droogfohnen. Mijn jas was vanochtend nog klam! Soepje opgewarmd wat al stond te wachten en ook direct kaarsjes aangedaan. Warm en licht. Had ik nog een Brosreep erbij dan zou het ook nog luchtig zijn!
Luchtigheid daar ben ik naar op zoek. Niet meer alles zien door de bril van "zie je wel, niet goed genoeg". En veel meer "Nou En!" kunnen denken.
Een leuke Flylady opdracht deze week was dat je 1 item mocht uitkiezen om alvast als Feestversiering in je huiskamer neer te zetten. Ik koos een minihuisje met nepsneeuw (uit de collectie hoor), die nu in een klein hoekje staat te shinen. In het kader van versier je eigen leven.
Vandaag is een bijzondere dag, want mijn lieve kleine pittige kleindochter is 1 jaar geworden. Kan me nog zo goed herinneren hoe ik vorige jaar een berichtje van mijn schoonzoon kreeg op mijn mobiel, mijn koptelefoon neergooide en nog net geen gat in het plafond van dat klote c allcenter sprong. Zo snel als mijn dikke beentjes me konden dragen naar het station gelopen, de eerste de beste trein naar de hoofdstad (uiteraard was er een vertraging) en daar de bus naar het ziekenhuis (oh wat fijn dat ik een smartphone heb dus ondertussen kunnen uitvogelen hoe ik daar kwam) en daar lag ze, naast haar moeder. Gelukkig had de verloskundige nog een plek in een ziekenhuis kunnen vinden, want de ziekenhuizen in haar omgeving zaten allemaal vol. Dat schijnt nog steeds een probleem te zijn.
Foto van Pixabay
Dat mijn dochter nu zelf moeder was geworden. En ik Oma. Had toevallig een boek gelezen verleden jaar van een bekende kinderboekenschrijfster die omschreef hoe haar dochter moeder ging worden en zij dus Oma en die was me toch een partij hysterisch (vond ik).
Had al een heel babykamertje in haar eigen huis ingericht, plus kinderstoel en kinderwagen en ging er dus direct vanuit dat kleinkind heel veel bij haar kon en mocht zijn. Vond dat tamelijk claimerig. Niet mijn stijl in ieder geval.
Maar las ook verhalen in het Parool onlangs over hoe de toekomstige ouders er wel heel erg makkelijk vanuit gaan dat de nieuwbakken Oma (en Opa) wel vaste oppas gaan worden. Alleen vergeet men vaak dat je dat niet voor een weekje doet, maar jaren achter elkaar. Totdat ze naar de basisschool gaan.
Nogal ouderwets gedacht dat je eigen moeder dan maar weer lekker thuis bij de (klein)kinderen moet blijven, net nadat ze jullie eindelijk het huis uit heeft gewerkt.
En dat die Oma (en Opa) ook ouder worden en wellicht wat minder vitaal dan toen ze zelf nog in de kleine kinderen zaten. Of gewoon nu eindelijk eens hun eigen dingen willen gaan doen. Zonder handenbindertjes. Maar ja, iedereen ervaart het weer anders, dus ik schrijf alleen erover hoe ik denk. En wie weet, zou kleinkind op fietsafstand wonen, was het een andere situatie.
Maar eerlijk gezegd zou ik wel iets meer bij haar willen zijn dan nu. Ik zou alleen niet weten hoe, want ik woon niet om de hoek, even lopen en dan ben je er, zoals bij schoonmoeder, dat is niet aan de orde en heb ook de middelen niet om iedere week even in de trein en bus te stappen.
Man met Hond dacht dat mijn dochter een auto heeft, (dacht ook dat ze in een geheel andere stad woont, al heeft hij mij ooit een keertje bij haar voor de deur afgezet; hij wordt ook wat vergeetachtiger of het interesseert hem geen reet) maar "gelukkig" niet, want ze woont vlakbij een station en kan zo prima snel en efficient naar haar werk, net als haar man. Die auto moet ook ergens geparkeerd worden en bij ons in een dorpje is dat gewoon gratis, maar niet in de hoofdstad. Maar geen eigen auto hebben betekent wel dat je niet even snel op en neer gaat voor een bezoekje; je moet er meer over nadenken.
Vandaag ook maar weer mijn 15 minuten Flylady aanpak toegepast in de opzet voor een brief voor de Belastingdienst. De opzet was binnen die tijd klaar. Nu nog even goed uitwerken en alle bijlagen kopieren en dan maar hopen dat het zo genoeg en duidelijke informatie is.
Denk het wel, want - al zeg ik het zelf - ben wel goed in brieven opstellen en het scheelt echt een slok op een borrel dat ik nu een wat helderder hoofd heb om dit soort zaken af te handelen. Niet in paniek slaan, gewoon de aanwijzingen opvolgen en vooral goed letten op de einddatum. En van alles uiteraard digitaal en op papier kopieen bewaren. Minimaal 5 jaar lang.
En straks ook weer 15 minuten aan de Luxaflex-ontgrauwing werken.
Hatsjekideeee!
En mijn eigen ontgrauwing inplannen!
3 opmerkingen:
Gefeliciteerd met je kleindochter! Eén jaar, het is me wat...
Het zou voor elk kleinkind en opa/oma fantastisch zijn als ze dicht bij elkaar in de buurt wonen. Een goede band is zo belangrijk. Maar je kunt er op bijzondere dagen altijd bij zijn. En als ze groter wordt, kan ze een nachtje komen logeren.
Toch fijn dat je je eigen ontgrauwing ook inplant (-:
Zonder ontgrauwing kan ik niet een goede Oma zijn.
Proficiat!
Een reactie posten