Oh Oh

Lees regelmatig dat Oma's (en soms ook Opa's) vaste oppasdagen hebben. Dus jarenlang oppassen. Iedere week. En als er nog een kleinkind bij komt ook op dat kind of op een andere dag op dat kind (als het een neefje of nichtje is). Voor je het weet ben je de hele week aan het oppassen en kom je niet meer toe aan je vrije dagen op jouw manier invullen. Want, zo sprak een vriendin, eenmaal gewend is het moeilijk om weer af te wennen.
Maar mij lijkt het heel erg vermoeiend als je na jarenlang werken denkt dat je vrij bent en dan toch weer 2 dagen ingepland staat. Maar dat is mijn mening he...geen wet van Meden en Perzen.

Dit is een invalservice; want vaste dagen dat lijkt me helemaal niets. Maar in nood sta ik altijd klaar.

Merk dat mijn energiepeil nog niet 100% is. En dat ik moet wennen - bij vroege diensten, want mijn kinderen werken op een plek waar ze bijna 24 uur per dag open zijn - aan vroeg opstaan - voor de zon op is - , alle dingen doen die je zoal doet in de ochtend en dan ook nog op tijd bij de bushalte staan om de bus naar het station te nemen en daar de trein.

Het is anders denk ik als je op je fietsje of in de auto of op de step of met de benenwagen maar eventjes moet reizen. Gelukkig begint haar man wat later, dus hoef ik niet helemaal voor dag en dauw paraat te staan. En volgende week 'maar' 2 dagen en dan late dienst, dus niet een volle dag.
Maar goed; ik trek het sowieso nu niet om er nog iets 'naast' te organiseren of te doen. Dan maar een kleine boete accepteren voor een te laat ingeleverd biebboek. Ik weet dat als ik nu 'even' naar de bieb ga fietsen ik dat moet bezuren met stress. Dus laat maar even.

Moest vandaag weer enorm lachen om en met kleinkind. Ze ontdekte mijn slippers en daar paradeerde ze op rond. Klein rondje want ze zijn haar wel erg te groot. En de gekke bekken die ze kan trekken, daar herken ik mijn dochter precies in.
Lekker met wat water gespeeld. Echt spetter de spatter en dat is al genoeg en leuk. Toen ik een rondje met haar wilde wandelen - zij in de wandelwagen en ik erachter - duwend he..- snapte ik niet hoe hij weer in de zitstand moest komen. Gelukkig appte mijn dochter even hoe dat moest. Kon kindlief tenminste wat zien van de mooie dag en de eendjes in het water.

Slapen dat is vechten tegen de slaap. De dag is veel te leuk om te verslapen, maar uiteindelijk valt ze met haar pop van de Teletubbies in haar armen, in slaap.

En dan na de 'dienst' weer naar huis, lopen naar het station, altijd druk die trein, honderden mensen met rolkoffers. Gelukkig was de bus thuis wat minder vol.

Nu even de voeten een voetenbadje geven en dan weer op tijd (kan niet echt direct slapen...maar goed..je rust toch) naar bed want de wekker staat weer op vroeg. Slaap lekker onder een laken; geen dekbed want dan drijf ik mijn bed uit. En alles klaarzetten wat mee moet morgen.