En dan tussendoor nog wat amuses met verfijnde gerechtjes met kaviaar. En een dessert met sprinkels van fijne verse regendruppels (dat laatste kwam omdat we buiten zaten en het begon te regenen).
Was uitgenodigd door een goede maar vooral lieve vriend. Een fijne en oprechte vriendschap en het is jammer dat ze de mal van hem hebben weggegooid toen hij gemaakt werd.
Het was op een avond dat het nog bloedheet was, dus ik deed mijn best er koel uit te zien, maar het ging toch meer richting plofkip-kop. Had beter een los handdoekje met ice-pack om mijn voorhoofd kunnen knopen.
Had mijn linnen witte broek aan, bijna 20 jaar oud, maar weet nog goed dat 20 jaar terug hij enorm strak zat en nu hing hij losjes om de bovenbenen, wat lekker koel was. En een tuniek wat ook al 10 jaar in de kast hangt, maar ik niet zo vaak aandoe. En toch word ik altijd weer blij als ik die kleding aan doe. Mooie kwaliteit, fijn materiaal.
Had thuis de route uitgezocht, welke busroute het goedkoopst is en tsja...dan zit ik achter een bordje Oesters. hahah...dan voel ik me toch wel een Raar Rijk Bevoorrecht Wijf.
Ben blij dat ik niet afgunstig ben naar alle zaken op materieel gebied die hij allemaal kan en heeft en die hij daardoor ook kan doorgeven aan zijn kinderen. Want nogmaals besef ik steeds beter dat juist de dingen die mij voldoening geven geen prijskaartje hebben. Desondanks is zo'n bordje Oesters voor mij onbetaalbaar en wel heel heerlijk. Net als goede wijnen. Geen Chateau Migraine.
Afbeelding van Jean Louis Tosque via Pixabay
Ondertussen is het alweer september geworden, zonder dat ik er erg in had. Alles gaat gewoon door, vervelend of niet. En dat is ook wel weer troostend. Dat alles gewoon doorgaat.
Net nog even heerlijk buiten gezeten, koffie gedronken in de zon, die vaak achter donkere wolken zat, maar het was droog en nog heerlijk fris buiten. En buiten koffie drinken vind ik altijd zo fijn. Daar krijg ik een vakantiegevoel van. Gisteren nog even bij de bieb wat tijdschriften gehaald. Lag het augustusnummer 2019 van de Linda er. Kom maar mee naar huis. Lekker gratis lezen van die luchtige zomerartikelen. Dan ook nog zonnebrandcreme ruiken en dan voelt het inderdaad als vakantie.
En vanochtend in één ruk het boekje Hindergroen van Martine Bijl uitgelezen. Och...wat een heerlijke vrouw. Opgegroeid in Amsterdam-West (dus niet in Heemstede of Blaricum of zo, zo schrijft ze) als dochter van een dokter. Dus ik denk direct aan andere vrienden van me. Er lopen zoveel lijntjes tussen diverse levens. Vaak heb je er geen weet van en is er toch een connectie. Mooi is dat.
Moet ik ook opeens aan die Engelse serie denken, die zin: Last of the summer wine. Zo voelt vandaag. Af en toe mooie luchten, zon, donkere wolken en toch nog buiten kunnen zijn. En toch is een seizoen ten einde. Vanavond laatste aflevering van Zomergasten. Er staan nieuwe tijden voor de deur. Misschien wel een parel in een Oester. Of een dozijn lege Oesters.
Wie weet. Alles is mogelijk.
6 opmerkingen:
Goh...ik heb ook zo'n vriend::)
Oesters eten vind ik het toppunt van luxe, ze zijn heerlijk en ook nog eens heel gezond. Ik kan daar heel blij van worden en jij blijkbaar ook!
Wat een fijn geschreven blogje!
Hoop doet leven en wat je zegt aan voldoening hangt geen prijskaartje, geniet wat wat er op je pad komt.
Heerlijk! Je had een bewaarmoment!
Die gedachte... alles is mogelijk
MOOI blog!
Leuk om te lezen dat iemand ergens zo van kan genieten.
Een reactie posten