dinsdag 8 juni 2021

Deur

Zou de printer en mijn werklaptop wel eventjes nog in de ochtend op mijn nieuwe wifi-netwerk zetten. Toch wat vroeger alles aangezet, omdat ik uit ervaring weet dat 'eventjes' een ruim begrip is. Laptop ging snel en probleemloos. Yes!

Printer moest ik toch wat extra toeren voor uithalen. Met een ouderwetse kabel aan mijn eigen prive-laptop koppelen, netwerk connectie laten maken en weer opnieuw starten en zo de printer het nieuwe netwerk(je) laten vinden. En geef het de tijd. 

En dat ging nog goed ook. Uiteindelijk. Gewoon met het boekje in de hand. Sneller dan online hulp. Want die chatbot kent alleen maar antwoorden op 'normale' vragen.

Goed. Verder met wat de dag bracht aan werkzaamheden. Oh hahahah....weeer een nieuw project gestart. 

En mijn werkmobiel nog steeds buiten gebruik. Mijn manager is iemand die snel knopen kan doorhakken, maar niet altijd naar de details kijkt. En wat er voorgesteld werd, dat was technisch onmogelijk. Had ik gevonden op de site van de provider. Had ik ook al gezegd, dat mijn apparaatski het niet meer deed, want kennelijk moet de andere card eerst geactiveerd worden, maar enfin. Na 3 dagen klooien, werd er wat anders besloten. Ook weer een snelle knoop schat ik in.

Goed hoor. 

Mijn online telefoonservice hield er ook mee op. Goh...alles staat goed ingesteld. Klopt, net deed hij het nog...Niets veranderd aan de configuratie. Of hoe ik ermee werk.

Dan is thuiswerken even afzien. Gelukkig had ik mijn eigen mobiel nog.

En bergen printwerk. Ik vlieg door mijn papier. Oh...kan je van kantoor meenemen. He...lekker sjouwen in de bus en de trein (Dit zeggen vooral mensen tegen me die met de auto naar kantoor gaan). Haal mijn papier wel om de hoek en declareer het dan wel. Makkelijker (voor mij).

Uberhaupt weinig tijd om privé naar zaken te kijken online. En bedacht ook dat ik mensen een sms-reminder wilde sturen. Handig; want vaak zijn de papieren voor een uitnodiging alweer zoekgeraakt of vergeten ergens te noteren, dus toch nog maar even doorgebuffeld. Dan zitten morgen de collega's niet voor niets present. 

Wat een voordeel is met thuiswerken is dat je wel een mooie lunchruimte hebt. Terras onder parasol (had ik in alle vroegte toch maar neergezet en uitgeklapt. Dat was een heerlijk kopje koffie en blij met alle zaken in de tuin die groeien waar je bij staat. Zo mooi groen buiten!

Hoor de IJscoman buiten terwijl ik dit schrijf. Elke avond komt er wel eentje langs. Ik koop niks hoor. Daar voel ik me te bekeken voor. Zie je wel; staat dat dikke mens ijs te kopen! Zo komt het dus. Eigen schuld. 

Dus nog nooit gedaan, zolang ik hier woon. Uberhaupt in het openbaar iets eten; vrijwel niet. (Stiekem wel hoor..anders zag ik er niet zo royaal uit). Wie wat wat er speelt achter de voordeur?









6 opmerkingen:

Marlou zei

Ha cellie,

hahaha... die Charlie Rich!
Dat is een goed nummer...
Inderdaad: wat gebeurt er allemaal achter "closed doors"!

Ik snap het van dat ijsje.
Ik ken iemand, die dan meteen "oordeelt": zie je wel... etc.
Best jammer.

Maar ga jij maar lekker ijzerenheinig door.
Papier om de hoek en laat de verder het rambam krijgen!

groetjes, Marlou

izerina zei

Koop je wel eens een ijsje bij de supermarkt? Een traktatie toch

Von zei

Pff, herken je "ijsje" ding! En als je dan een keer wat in het openbaar eet en je neemt de "light" versie dan is het: "Ja, DAT gaat je niet meer helpen!" Je snapt, ik eet ook liever niet in het openbaar! ^^

Purperpolletje zei

Haha, net toen je over de ijscoman begon, hoorde ik 'm hier met z'n eeuwige deuntje... Eet ook zelden meer op straat, hooguit een appeltje.

Zuinigaan (Aaf) zei

Ik heb hier al 14 jaar een snackbar om de hoek. Nog nooit wat gekocht daar! Inderdaad om te voorkomen dat men denkt: daar staat dat dikke mens vette snacks te halen! Wat dom!

Hier ook regelmatig een minibusje met ijs en een tamelijk irritant muziekje. Ook nog nooit wat bij gekocht, maar als de kleinkinderen er toevallig zijn, dan ga ik dat wel doen.

Anoniem zei

Ik ken iemand die bij de bakker tijd 2 gebakjes kocht, omdat ze bang was zielig gevonden te worden als ze er maar één nam. Ze at ze gewoon alletwee op.