Blauwe maandag?

Begon de dag helemaal niet gek. Werd om 05.35 uur wakker van de wekker (die vijf minuten later dan 05.30 uur is puur psychologisch). Daarna door naar de wasstraat, dat ging ook allemaal gewoon normaal en op schema. Zelfs nog voor op schema.

Ontbijt gemaakt (meestal Havermout met lijnzaad, sojamelk en diepvries roodfruit). Dat bleef er ook in. Wel bedacht ik dat ik mijn leesbril eens schoon moest maken. Beetje wazig zicht.

Geen nattigheid of sneeuw en het leek ook niet glad. Jemig, ook zonder leesbril zag ik echt nogal wazig. Dan zal ik mijn lens wel niet goed hebben ingedaan. Of hij ligt nog in de wastafel of wederom kwijt. Dus toch maar teruggefietst (was net de hoek om). Naar boven en ja hoor, in het afvoerputje. Gelukkig zijn de gaten te klein om mijn harde contactlens voor eeuwig te laten verdwijnen. Lens ingedaan. Nu dus goed en niet half en dan maar hopen dat ik de bus nog haal.

Maar zo niet; dan niet. Dan zou ik ook de trein missen en moest ik een half uur wachten. Maar kan echt niet met één slecht oog de hele dag werken. 

Naar de bushalte, nog ruimte in het overdekte fietshok. De bus zou zo komen...busje komt zo dus eigenlijk, maar er kwam niets. Ja, vertraging stond er op het bord.

En het werd hoe langer hoe drukker, want mensen voor de volgende rit stonden ook te wachten. Ik had mijn trein inmiddels al afgeschreven. Bus was bijna 10 minuten te laat.

Mega-vol!

Al dat de bus aankwam met nul zitplaatsen en iedereen hangend in de hengels. Zo niet fijn om zo'n drukke bus ingeperst te worden. En "doorlopen" werd er omgeroepen. Waarheen dan? We stonden al hutje aan mutje. Maar nog 5 haltes tot een halte waar veel mensen uitstappen en er kwam steeds meer bij. 

Had eigenlijk toch moeten wachten op de volgende bus. 

Eindelijk op mijn station aangekomen, las ik op de NS-borden dat de trein nog meer vertraging had. In de bus kan je ook lezen hoe de treinen rijden en daar zag ik al 5 minuten vertraging. Zou 'm net kunnen halen. Maar met deze riante vertraging zeker. 

Gelukkig nu wel een zitplaats.

Een kwartier later dan de NS-tabel kwam ik op mijn werk-station aan. En doorrrrr naar mijn werkplek.

Daar was ik de eerste. Eerst maar koffie halen en dan de boel opstarten. 

Merk dat mijn app voor mijn gehoorapparaten het niet doet. Alles staat nog hetzelfde ingesteld, maar opeens allerlei vragen. Waar ik ben en waar bevinden de gehoorapparaten zich. En dan loopt ook mijn telefoon nog sneller leeg. 

Op zich prettig gewerkt in de ochtend op mijn ochtend-werkplek. Verbaasde me weer eens over het arbeidsethos van sommige collega's van de opdrachtgever. De hele ochtend op je telefoon checken en appen, heel lang weg om koffie te halen, nog weer een paar keer van je plek (in dat gebouw kan je ook zeer lang van je plek weg zijn; groot!). Ondertussen, voor straf, knoeide ik koffie op de vloer. Dus snel even opruimen, voor clienten erdoor zouden uitglijden. 

Lunchpauze doet iedereen bij mijn werkplek maar iets. Zeker geen half uurtje en dan weer aan het werk. Eerst een half uurtje boodschappen doen en dan een half uurtje dat opeten. 

Kom ik weer aan met mijn thuisgemaakte lunch. Maar dan weet ik wat ik ga eten en kom niet in de verleiding van verse broodjes, snoep, koek etc etc. 

Toen de hele middag hard doorgewerkt. Zag dat het bijna 17.00 uur was. Klaar met de werkdag. Eerst nog bekers afwassen, want plastic bekertjes zijn hier in de ban. 

Jas dichtritsen en gaan. 

Uh uh!

Jas ritste niet dicht. Rits die je van de onderkant weer kan openmaken, maar kreeg het tweede deel niet vast. Jas uit, bril op, goed kijken. Nou nada de noppes. Collega hielp me nog en het lukte hem wel uiteindelijk. Zo blij.

Trein ging ik niet meer halen. 

Dus het aangename met het nuttige gecombineerd. Korting voor Blue Monday zag ik dus nu tijd om daar te kijken voor de lipstick. En ja...hier hadden ze 'm wel (nog). Afrekenen en dan het boemeltje maar naar huis. Het is nu toch allemaal al later dan de ideale planning. Alleen deed mijn powerbank het niet. Eigen schuld, moet je 'm maar opladen na gebruik. 

Er lag sneeuw op de daken van het fietsenhok. Fiets stond er nog en eindelijk thuis. Gelukkig maakte ik het weekend Indiase Dahlsoep, dus die staat warm te worden. 

Dan maar een uurtje later eten. En meteen alles weer klaarleggen voor morgen en hopen dat het morgen niet glad is. Maar er wel op rekenen. Dan valt het mee als het niet zo is.

Toch voelt het niet als een rotdag, of depressief makend die gebeurtenissen. Het is gewoon zo en tsja...gewoon er maar om lachen. Kan er toch niets aan veranderen. 

Nou..soepje, kom maar door!

En eigenlijk nog opgeladen doordat ik gisteren naar de voorstelling van Richard Groenendijk ging. Heel fijn; een lach, heel veel lach, maar ook ontroering. Doet hij goed! Mooie schouwburg ook en gezellig met mijn vriendin. 

Jullie nog Blue Monday ervaringen?? Of juist niet.