In de trein terug vanaf het hoofdkantoor van mijn werkgever, dus andere route, stapte er iemand in onderweg die ik direct herkende. Een client. Die enorm in de ontkenning zat bij eerste contact en het over vrinden in High Places had.
Stapte in op een plek waar veel van dat soort vrinden zouden kunnen werken.
Paste ook goed in de uiterlijke schijn van die omgeving qua outfit, bril etc. Alleen de supermarkttassen met documenten wat minder.
Aarzelde of ik hallo moest zeggen, want wilde haar niet in verlegenheid brengen. Maar ze bleef wegkijken en als een haas ook de trein uit.
Vond het apart, maar is niet aan mij om als een detective het ware verhaal te ontrafelen.
Beetje duffe dag. Waarschijnlijk omdat het gisteren een extra lange en intensieve dag was. Dus daarom een was in de machine gegooid, nadat ik tamelijk laat mijn warme bed verliet. Wassen en die was ophangen geeft me altijd een positief gevoel. Zomerjassen op zolder gehangen. Alle vuilnisbakken verschoond, administratie gedaan, wat pakketjes klaargemaakt die al lang verzonden moesten worden en nu ook echt doen dus! De bak voor plastic afval is ook weer geleegd. Hoera.
Ook een voordeel van een pakketje brengen: dan spreek ik iemand.
Was gezellig, want ik kocht ook nog een kadootje voor binnenkort jarig kleinkind. Uiteraard een boek. En hoorde van de dame achter de kassa dat zij binnenkort tante hoopt te worden en hoe enig haar dit lijkt. En hoe leuk haar moeder dit ook vindt en al een hele kinderkamer heeft ingericht in haar eigen huis.
Belde ook nog met de oudste vriendin van mijn moeder, die ik al jaren tante noem (gebruikelijk in die tijd). Ze gaf me aan dat ik door het besluit van de rechter misschien wel bewaard ben gebleven voor andere zaken. Nare zaken maar in ieder geval was haar advies nogmaals om het lekker achter me te laten. En de rest de regelzaken fijn zelf te laten regelen.
Nu aan het breien voor het jongste kleinkind. Breien heel lang al niet meer gedaan. Jammer, want ik geniet daar wel altijd van. Creatief bezig zijn. Ook daarin speelde het gedoe rondom de zorg voor mijn moeder een rol. Nul focus voor andere zaken. Het slokt(e) me bijna helemaal op.
2 opmerkingen:
Rechtszaken en wachten op de uitspraak zijn enorme energievreters. Het is even wennen aan de nieuwe toestand en misschien ook wel aan het gebrek aan stress om de rechtszaak, nu er een uitspraak is. Fijn dat je erover kon praten met je 'tante'!
Ik zat te wachten op een medische uitslag. En gelukkig, gelukkig valt het mee voor mij. Maar ook dat kan je helemaal opslokken. Hopelijk kunnen we nu allebei even bijkomen en dan weer wat opener de wereld in stappen en kijken of er ook iets leuks of goeds te doen is.
Een reactie posten