Contactlens zoek

Deed mijn ochtendroutine en als laatste mijn contactlens in mijn oog. Viel me op dat ik de lens kennelijk niet goed genoeg had schoongemaakt. Ik zag niet zoveel. 

Oeps. Bij voelen, zat hij niet in mijn oog. Oh bummer...Ligt het kreng natuurlijk weer op de grond, of in de wasbak. Mijn telefoon met zaklamp er maar bij gepakt en al direct snappen dat dit of betekent dat ik de lens toch zie of niet. En dan moet er een nieuwe komen. En oh ja, dat mijn tijd voor vertrek nog korter is.

Maar wat een wonder! Op de badmat zag ik iets glinsteren en ja hoor. Daar was hij.

Snel weer schoongemaakt, in mijn oog gepleurt en nou...kom maar door met de rest van de ochtend.

Het regende, dus regenjas en Vera-hoedje op. Moest ook de groenbak nog bij de verzamelplek zetten en mijn Japanse Kers had bijna al zijn bloesem laten vallen, dus ik liep door een roze tapijt, 

Op het station had mijn Intercity 5 minuten vertraging. Dus ik nam toch maar het boemeltje, want had al vaker voor nop staan wachten op een vertraagde trein. Ook het boemeltje moet halverwege wachten voor een rood sein dus toen stonden mijn eigen seinen ook al bijna op rood.

En de werkdag moest nog beginnen!

Geen tijd om 'goede' koffie te tappen. En las dat degene die ik inwerk niet kon komen. Kind ziek. En ik had een dubbele afspraak, maar had dat al half opgelost. Maar collega die de ene afspraak moest doen deed zo knorrig en warrig dat ik er de pip van kreeg. 

Temeer omdat er gepiept werd dat hij zich niet zo top voelde en liever vandaag (alweer!) thuis was gebleven. Pffffffffffff...

Plus nog inloop aan mijn balie voor de collega's van een ander onderdeel. Maar zo'n lieve man, die zat gewoon met zijn handen in zijn digitale haar, dus toch maar even wat dingen voor hem geregeld, zodat hij weer verder kon. 

Ben je digibeet dan kom je tegenwoordig nergens meer. Thuis inloggen, printen etc moet allemaal maar kunnen. Inlogcodes onthouden. Het welbekende gedoe.

Las ik ook nog een opmerking in de gezamenlijk app van dat warhoofd, alsof hij mijn manager is, dus toen moest ik echt even nadenken wat wijsheid is. 

Ja...Jopie zong het al: Tief eens even op met dat pleurisjong, maar ja dan heb ik straks nog meer mannen aan het huilen gebracht. Dus kon er maar beter om lachen. 

Zo blij dat ik in de middag thuis kon werken. Propvolle trein met veel reizenden met koffers dus.

Dan weer door de regen naar huis fietsen. Blij met Vera-hoedje. Ziet er niet uit, maar ik heb droog haar en ik zie bovendien nog iets op de fiets in plaats van een capuchon.

Veel gewerkt en nu helemaal klaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar ermee. Gelukkig gisteren al gekookt en vandaag voor de variatie rijst erbij maken. Zo klaar. Nog even mijn lunch voor morgen maken, de afwas doen en dan mag ik ontspannen. 

Was een paar dagen rond 03.00 uur wakker en sliep niet meer lekker door. Maar ja...gooi er maar wat make-up op en gaan. Dus vandaar ook dat ik minder her en der reageer. Rond 20.00 uur ben ik al bijna klaar en gaar om naar bed te gaan.