Wekenlang hard gewerkt en veel gewerkt om en iemand in te werken en mijn eigen werk te doen en de achterstand in te lopen omdat het structureel drukker is geworden. Ook dat wekenlang al aangegeven.
Zo je toch denken dat dit gezien is en vooral mijn inspanning gewaardeerd. Nee hoor, koud mailtje naar iedereen die een stukje van mijn werk tijdelijk doet inclusief mijzelf, dat er toch zo was uitgelegd bla bla bla en nu wordt door een foutje iets niet gefactureerd. Noem dan fucking man en paard, ik ken dat paard namelijk, dat kan je toch zo uit de database halen.
Ik las de mail en sloeg direct mijn laptop dicht.
Klaar ermee. Lekker op tijd naar huis, gezien mijn aanvangstijd zeker en bekijk het maar verder. Haalde nog net de trein van een paar minuten voor 1700 uur, omdat die vertraging had, ondanks de ook nog extra controle op het perron.
En ik claimde een zitplaats van 2 tassen.
Klaar!
Volle, propvolle trein, want de mei vakantie schijnt begonnen te zijn en dat is in deze trein dan altijd veel mensen met grote koffers, nog grotere rugzakken en nog grotere extra tassen her en der.
Volgens mij begon ik groen te kleuren. Zo´n De Hulk kleur. Van klaar ermee zijn. Dat het alleen om de targets gaat uiteindelijk. Linksom of rechtsom.
Thuisgekomen was het nog steeds mooi weer, dus fiets weer gepakt en even wegwezen.
Wel een verschil met hoe ik de ochtend begon. Met muziek uit de Messiah op mijn oortjes. De Goede Vrijdag voelend.
Las toen ook het bericht van de verpleeghuisarts via mijn bewindbroer dat mijn moeder vermoedelijk borstkanker heeft, maar dat hij na de mei vakantie erop terugkomt, want niet levensbedreigend. Nee, dat was de Alzheimer natuurlijk al.
Was een heel zakelijk mailtje van de broer. Niets over dat het rot is voor zijn moeder. Maar ja...dat was ook niet te verwachten.
Klaar.
9 opmerkingen:
Ik hoop,dat je werk en zorgen even van je af kunt zetten
Het enige positieve is dat je bij thuiskomst gelijk op je fiets bent gesprongen om in andere sferen te komen.
Het belangrijkste nu voor jou is goed voor jezelf blijven zorgen.
Vanuit je werk valt weinig positiefs te verwachten op het goeie gevoel na dat jij je cliënten zo goed mogelijk helpt natuurlijk, wel heel belangrijk! Zo ook je moeder, jij doet wat je moet doen en meer zit er ook daar niet in. Wens je toch een fijn paasweekend, het zonnetje gaat je vast helpen, en mooie muziek.
Marina
Bij deze een virtuele arm om je schouders. Werk waarbij elke gram voldoening voor het goed helpen van een client onderuitgeschoffeld wordt door een pruts manager en dan ook nog horen dat je moeder borstkanker heeft.... Ik hoop dat het je lukt om te ontspannen en iets van rust te vinden.
Heel erg veel sterkte en goede moed bij dit alles.
Bah, hoe hij dat brengt. De diagnose van je moeder. Je wil toch meer weten? En dan is het zo waardeloos dat je zelf niet met die verpleeghuis arts kan spreken. Ik hoop dat je met Pasen toch nog wat rust kan vinden.
Groet, Elly
Pffff... hoop toch dat je een hele fijne pasen zal hebben en gewoon even helemaal tot rust kan komen.
Ik wens je rustige, fijne Paasdagen toe.
Marijke
Wat een naar bericht over je moeder. Hopelijk kan je lekker actief in de tuin doende zijn of eindje fietsen
ha Cellie, laat ze op je werk dit stukkie lezen. Misschien gaan ze dan wat met meer respect met je om.
Rottig van die borstkanker van je moeder. Groeit op latere leeftijd nogal langzaam, maar toch...
Sterkte met alles en hou je haaks!
Marlou
Een reactie posten