Moe, moeier, moeder

 En zo blij dat ik al heb gedacht aan een maaltijd. Dat is fijn thuiskomen. 

Het was heul druk weer op mijn werk. Met in de ochtend nog een huilende man aan mijn balie. En uiteraard weer een paar minuten voor sluitingstijd.

 Breedsprakig (lastig als Nederlands niet je Moerstaal is), maar vooral gehoord willen worden. Dat zijn ex de boel manipuleert en iedereen er kennelijk in mee gaat. Want zo zielig en ze doet zich zo keurig voor bij anderen.

Tsja...ik heb zo'n broer meneer, wat zeg ik; wel twee en een zus. Waarvan er twee niet eens bloedeigen zijn. Maar wel bloedvervelend.

Maar dit alles hield ik  voor mijzelf.

Dus maakte een afspraak en de man dolblij want kon op korte termijn, door uitval van een andere afspraak. 

Begon de dag al met een vlek op mijn shirt, net nadat ik me had aangekleed. Mmm....ander shirt maar pakken, andere kleur, maar past wel in schema wat ik in mijn hoofd had en dit shirt maar even met ossengalzeep insmeren. Wist niet wat voor vlek het precies was, maar dit helpt altijd. 

Bus vroeger genomen om niet als een hijgend hert naar de trein te moeten hoppen. Had maar één minuut vertraging.

Zo grappig dat ik dan ruim een half uur lang de enige op kantoor ben. Zelfs wel 3 kwartier schat ik in. Meteen ging de telefoon onafgebroken voor afspraken. 

Mijn lunchpauze ging op aan de huilende man. Maar dat was niet zo heel erg. Wel even kunnen sparren over de mensen die vandaag weer langskwamen. 

Weer een heel divers rijtje mensen.

Nu afsluiten en opslaan en nog even niets doen en dan op tijd naar bed. Oh ja, even bedenken wat ik morgen aan doe, want regen is de verwachting, dus in ieder geval de regenjas. 

Regen; goed voor de natuur. Voor mij wat minder, maar niet zeuren.

Niet

Zeuren!