De wetten van de macht

Ben bezig met het aanstellen en zoeken van nieuwe bestuur voor onze club. En ik merk dat ik bepaalde eigenschappen van een medebestuurder steeds vervelender vind. Zijn dominantie en in gesprekken met anderen over de koers het woord "IK" heel vaak gebruiken waar naar mijn idee het woord "Wij" moet worden genomen.

Dan voel ik me weer onzichtbaar, alsof ik heb meegespeeld in andermans spel, maar ook slim genoeg om iemands ware aard te zien. Ik onderbreek hem wel, maar het voelt niet prettig, dat ik, ik, ik terwijl we nog steeds een WIJ zijn.

En blij te zijn dat ik zelf heb besloten om mijn stokje over te dragen, juist omdat ik dit soort gekonkel tamelijk zat ben. Ook is het verloop van het zoeken naar nieuw bestuur tamelijk Machiavelliaans. Niemand deugt in zijn ogen, want allemaal tegen hem en willen allemaal met zijn (dus niet ONS) ding ervandoor. Terwijl ik tegen hem zeg dat hij dat los moeten laten, want straks gaan anderen verder met zijn taak en vullen dit naar eigen goeddunken in. Bovendien is zijn keus om een weg te kiezen die niet verenigbaar is met voorzitterschap van ons kluppie inherent aan een consequentie dat je dan niet langer mag zeiken. Vind ik.

Zijn ware aard komt ook naar voren als hij afspraken naar zijn invulling naar achteren op de ochtend verschuift omdat hij geen zin heeft zo vroeg aanwezig te zijn. Had ik ook niet, sterker nog; ik had mezelf voor vandaag vrij gegeven, maar ik zat wel vroeg in de ochtend in de bus op weg naar de afspraak en die afspraak ook. Dus mailde ik hem terug dat de afspraak toch echt zo en zo laat was, niet op zijn tijd.
Ook zie ik zijn mimiek verstrakken als hij de ander bevraagt (of eigenlijk ondervraagt) en zit te zemelen over toekomstzaken en dat het eigenlijk allemaal zou moeten zoals hij dat wil. Maar er is niets te willen. Dan moet je de zaak opheffen en niet overdragen. Heb vertrouwen in een nieuw bestuur maar ook laat los..die controle en jouw stempel.

Ik zie iemand die heel graag doet wat hij wil en dat ook regelmatig doet, maar daarbij wel graag in the spotlight staat en het hoogste woord voert, maar weinig afmaakt en goed regelt. En daarbij gebakken lucht verkoopt. Aan zichzelf vooral. En ik verwonder me over deze manier in het leven staan en hoe anders ik ben. Anders, maar dus niet minder waard. Onthou dat goed mevrouw Citroenvlinder!!

Oh ja...en een Note to self: Ga aub niet meehelpen aan zijn allernieuwste project, want die valkuil zie ik al van mijlenver voor mijzelf liggen!!! Niet doen dus....Is zijn ding, niet jouw passie. Zeg geen Ja straks!! Niet doen.

Nou genoeg in raadselen geschreven, maar moest het even opschrijven om het helder te krijgen.

Zo...de doe-dingen voor vandaag zijn gedaan. Ik mag een lunch gaan maken, in de zon opeten en verder hoef en moet ik helemaal niets meer. Misschien nog iets afschilderen wat ik gistereren begonnen ben; het is droog dus dat kan lekker buiten, maar doe ik dat niet....ook goed. Of misschien vanmiddag langs de bieb, mijn gereserveerde boek ophalen, maar doe ik dat niet....ook goed. Nog een week de tijd om die pil op te halen.

Hoop dat het vermoeide geval minder wordt door even niets te moeten. Volgende week staat hier namelijk een verhuisbus voor de deur en komt dochterlief weer even thuis wonen. En dan is mijn eigen dingen doen, op mijn eigen tempo en op mijn manier voor mij weer stukken moeilijker.