Waarom niet?

Ging van de week boodschapjes doen en had eigenlijk geen zin om de deur uit te gaan. Had maandag mijn hielen opgehaald, fluks doorlopen in laarzen vroeg in de ochtend was kennelijk geen goed idee, dus de rest van de week moeten de open hielen helen en dat gaat het best door geen schoenen te dragen, en dus geen druk op de hielen te voelen. Hoera voor the good old Birkenstocks. Alleen voor een afspraak met mijn psycholoog plakte ik dubbele pleisters en deed ik toch maar schoenen aan, want met slippers kan ik niet goed fietsen en ik ging op mijn fietsje naar de afspraak.

Eind van de dag was ik helemaal op. Ik moest onder een dekentje bijkomen op de bank. Vond me wel een slapjanus, maar gunde me dit wel. Lekker ambivalent wel. Kennelijk is mijn leed niet in een paar gesprekjes op te lossenen wordt er een andere verwijsbrief aangevraagd. Wat me wel goed deed was dat er gezegd was dat ik ondanks alles mijn zaakjes goed op de rit had. Ze vonden me een sterke vrouw.

Dat is natuurlijk ook mijn mega-valkuil. Ik wil niet meer bekend staan als the woman in control. Ik zou ook eens radeloos, reddeloos, redeloos heel debiel willen doen, onverantwoorde dingen zeggen, spontaan een voetreis naar Rome beginnen..of zo iets. Of gewoon iemand hebben waar ik op kan en mag leunen.

Met niet geheel elegant schoeisel liep ik in het winkelcentrum en zag daar een elegante dame op de rug. In een flits dacht ik dat het een medeblogster was en goh...waarom zou ik niet even hallo zeggen in plaats van in mijn eigen gecreerde veilige schulp te blijven zitten. En zo had ik een uitermate gezellig gesprekje. En zag een heel zoet hondje!

Gezelliger dan met een buurvrouw die me aansprak dat ik weer dikker was geworden. Nou, nee...voor jou staan ze in de rij. Maar we houden het gezellig en ach..waar ik eerst heel erg boos en in de rivier de Nijl zou springen, zei ik nu: Ja, dat klopt. Hoppa, meteen de angel uit het gesprek. En weten dat je het bij deze vrouw op hele oppervlakkige gesprekjes houdt. En vooral haar lekker laat praten. Over haarzelf.
Dat doen de meesten toch het liefste.

Gisterenavond naar The Passion gekeken. Vond het heel indrukwekkend. De zangert die Jezus speelde helaas wat minder goed gekozen, maar Judas....daar was ik van onder de indruk. Net als Simone Kleinsma, die Maria stemmig in het blauw, passievol vertolkte.

Alleen toen die sportcommentator in beeld kwam was ik even bang dat hij a la Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp.............BERGKAMP zou gaan schreeuwen om Jezus.

Al is het een jopie popie vertolking van de tijd voor Pasen, het maakt het niet minder mooi en was de Mattheus Passion een paar eeuwen terug ook niet een muzikale vertolking van wat Bach voelde en vertaalde in wonderschone muziek?