Dat je niet trots bent op wat je met je medebestuurders hebt neergezet, maar stil aan een tafeltje zit en gewoon een deelnemer lijkt in plaats van een bestuurder. Durf je niet? Mag dat niet van jezelf? Je plek claimen?
En ook boos over hoe mensen wegkomen met gewoon dingen halfbakken doen, of alleen maar de krenten uit de pap willen eten en de pap, ook nog eens afgekoeld is dan wel goed genoeg voor mij.
Nee!
Genoeg van dat gedoe. Zie het, leer ervan, maar vooral leer van je eigen gedrag. Hoe je als een muis bent, kleurloos, grijs. Hoe ik als de kat in Alice in Wonderland langzaam stukje voor beetje aan het verdwijnen ben.
Vanmiddag een uurtje geslapen. Niet omdat ik moe was, maar omdat ik boos was en daardoor verdrietig. En dat ik liever heel woest wilde zijn dan dat passieve verdrietig.
Maar dat ik dus niet nu naar de winkel ga en allerlei volprop spullen ga kopen. Ik heb een Indiaas linzensoepje opstaan.
Wees zacht en lief voor jezelf Citroen. Er is namelijk niemand anders die dat voor je doet. Niemand. En dat helpt bij het gevoel dat ik langzaam verdwijn.
Schrijf dit op en bespreek het met je psycholoog en lees dit weekend verder over Kernkwadranten, je nieuwe boek van Ruby Wax..weet ik veel, maar vreet je boosheid niet op!
Of pluk een Pioenroos en zet die in een vaas....je hebt er genoeg (rozen dan).
Ik wil gezien worden! Ik wil weer iemand zijn die meedoet en meetelt.
3 opmerkingen:
Ben je boos, pluk een roos...
Woest werd ik altijd van dat versje. Het gaat zo voorbij aan waarom je boos bent! Dus ik zou zeggen: eerst accepteren dat je boos mag zijn. Op jezelf, maar ook op anderen. En daarna mag je van mij best een roos plukken als je daar zin in hebt.
Heel herkenbaar.
Google eens op PRI therapie en lees eerst de boeken van deze schrijfster. Zo verhelderend en daar kun je zelf mee aan de slag! In deze boeken wordt het mechanisme zo goed uitgelegd.
Een goed weekend
Mooi antwoord. En je hebt gelijk. Ook boos zijn moet mogen. Niet wegmoffelen onder een hoed met een roos erop.
Een reactie posten