Dus al is het Tweede Pinksterdag en hoor je op die dag kennelijk Gezellige Dingen te doen in Paren of in in familieverband en aan het eind van de dag enorme barbecue-feesten bij te wonen, ik heb al weer lekker een wasje wapperen alsof het een gewone maandag is. En mijn rondje Bless the House gedaan.
Mijn dappere dochter is alweer vroeg naar de sportschool en moet straks weer werken. En heb ik dan zo'n behoefte aan bij die grote gezellige familiedingen te zijn? Of ben je wel tevreden met dat boekje in een hoekje. Ja..ik ontmoet niemand, ik praat met niemand en niemand zegt tegen me...Kom maar even hier.
Er zit niemand op mij te wachten als ik een rondje ga fietsen en moe thuis kom. Ik kom dus uit een gezin van veel kinderen en niemand van mijn broers en zussen komt nou eens spontaan op het idee om hier langs te gaan. (En voor dat er als commentaar komt; wat doe JIJ dan...ik heb altijd meer dan genoeg gedaan, maar zag dit nooit terug in ook eens een bezoekje. Allemaal een auto, sommigen zelfs 4. Dus vertaal ik dat in: ik ben werkelijk nog maar een gebit, niet de moeite waard, niet leuk genoeg, niet interessant genoeg, het zou beter zijn als ik geheel verdween. Nou...Bor de Wolf, kom er maar in!
En ja, medelezer; daar word ik al voor behandeld :)
En in het weekend ook mijn opdracht voor mijn EMDR sessies verzonden. Mies Bouman kwam nog net niet langs met het Grote Boek van mijn Leven, maar zo voelde het wel.
En ik realiseerde me, terwijl ik alles zo opschreef, dat dit slechts mijn visie op de zaken is en ik onmogelijk alle andere standpunten kon zien en weten. Dus zijn het geen feiten. Slechts mijn observatie van dingen en daarbij ook nog eens mijn interpretatie van al die dingen, gekleurd door eerdere ervaringen. Het wordt tijd voor andere kleurkrijtjes.
En mijn navel heb ik nou wel genoeg gezien vandaag.
Eerlijk gezegd: ik merk dat ik het wel veilig vind zo in mijn tuin. Waar ik hierboven over klaag - dat ik niemand zie....WIL ik wel gezien worden momenteel. Vind ik mijzelf niet een onzettende dikke aansteller?
En wat dan nog...het gaat er ook om, om dingen weer te voelen, niet onder kleden te schuiven en kop op bla die bla die bla..het is geen kwestie meer van kop op, ik moet dieper graven. Ik zie echt nog wel licht aan het eind van de tunnel, alleen duurt het al zolang dat ik val. Zo..wasje van de droogmolen gehaald, bed is al opnieuw opgemaakt en nu even rondje fietsen.
En wat dan nog...het gaat er ook om, om dingen weer te voelen, niet onder kleden te schuiven en kop op bla die bla die bla..het is geen kwestie meer van kop op, ik moet dieper graven. Ik zie echt nog wel licht aan het eind van de tunnel, alleen duurt het al zolang dat ik val. Zo..wasje van de droogmolen gehaald, bed is al opnieuw opgemaakt en nu even rondje fietsen.
9 opmerkingen:
Probeer iets positiever te zijn! Je lijkt wat weg te zwelgen in zelfmelij. De tweede Pinksterdag is helemaal niet voor een ieder gelijk aan leuke dingen samen doen! Bij mijn wandelingetje met de hond, genoot ik van de kleuters, baby's en gezinnetjes in het park, die wel samen een dagje genieten van dit warme weer. Vrolijk kom ik dan weer thuis en maak een kop thee en laat mijn pijnlijke spieren ontspannen onder een pittenkussen. Ik kijk uit naar het onweer en de ruige natuurlijke zaken. Ik weet wat het is om depressief te zijn. Echt! Maar er in blijven hangen helpt echt niemand. Kop op, meid! Dwing jezelf om vooruit te gaan. Met of zonder vrienden. Je hebt geweldige kinderen en jezelf!
Vaak zijn al die gezellige bijeenkomsten schone schijn en is het meer een kwestie van moeten en verplichtingen.....niets moet alles mag dat is pas vrijheid.
Goed dat je in therapie bent, want je zit best diep. Gelukkig voelen heeft meer met jezelf en je perceptie van de wereld te maken, dan met anderen. In gezelschap kun je je ook super eenzaam voelen. Sterkte joh, je vindt beslist de weg naar je eigen kracht weer terug, gewoon weer een Crazy Cat?
het is rot om te horen dat jij je zo voelt maar ik vind het ook heel knap dat jij je zo uitspreekt.
ik zou van alles kunnen schrijven maar stuur je een grote virtuele hug.
liefs linda
Ken je de site van Tiny Buddha? Misschien een steuntje in de rug? Ik probeer zelf zoveel mogelijk "met de stroom mee te gaan", te accepteren dat ik niet alles onder controle heb. Want dat zou ik zo graag willen ;-) Sterkte!
Wat moeilijk heb je op het moment. Lukt het je om snoepen binnen de perken te houden? Hoop het zo voor je.Sterkte!
Zit je niet een beetje teveel in de slachtofferrol? Ieder huisje heeft zijn kruisje en alleen wonen heeft zoveel voordelen tov een relatie hebben. En ja als alleenstaande moet je vaak zlf initiatieven nemen omdat mensen die niet alleen wonen er en vaak geen erg in hebben of toch al iemand hebben om iets mee te doen. Ik woon ook alleen dus weet precies hoe het in elkaar zit. Kijk naar de goede dingen van het alleen wonen (dat zijn er veel)
Ik herken jouw gevoel en daarom geef ik geen raad. Dat voelt bij mij altijd als kritiek waar ik gewoon even mijn hart wil luchten. Het nu eens gezegd hebben tegen hen, die het wel zien maar eigenlijk helemaal niet willen horen. (Dan moeten ze er misschien wel wat mee...o hellep)
Je krijgt van mij een srm om je schouder of miss wil je wel gewoon even leunen. En dan hoor ik je wel aan en knik ik bemoedigend en bied je dan na het hele verhaal en stil zijn daarna een bakkie troost aan, want je hebt gewoon even heel erg gelijk.
Kun je nu weer een stukje verder?
Knuf
Ja, net wat ik nodig had.
En zelfs mijn psycholoog zegt dat ik alles prima weet en mijzelf dagelijks goede raad geef en sterker nog, tientallen mensen weer motivatie heb gegeven om uit een dip te komen, maar dat ik nu andere tools moet inzetten om hieruit te komen. En dat mag en is niet gek en ik mag ook leren dat ook ik me zo mag en kan voelen.
Dank je Bibje!
Een reactie posten