De Genocidefax door Roxanne van Iperen.
Lezen!!
Uitermate scherp geschreven. Iets wat 'ergens ver weg' gebeurde, een interne 'stammenstrijd'. Ver van ons bed.
Waar we in 1945 met elkaar zeiden "Dit nooit meer" en dan vooral over het feit dat er stelselmatig Joden zijn vermoord, naast nog andere groepen die men ook 'minderwaardig of gewoon lastig vond'.
De ontmenselijking, het wegkijken. De Genocide.
Maar ook meedoen met wat iedereen doet. Om erbij te horen, blijven horen, niet uit de groep te vallen en daardoor privileges kwijt te raken (geld, carriere, vrienden).
Wat doe je als het er echt op aan komt?
2 opmerkingen:
al zou ik alleen staan.... dan doe ik nóg dat wat goed is..
Genoteerd! Ik had deze titel gemist en ik wil juist alles van haar lezen. Dank
Een reactie posten