Wat kiezen we; de kachel hoger of toch maar weer onder een dekentje op de bank en een dikke trui aan. Want God weet hoe we er financieel over een paar maanden voorstaan en of we dan wel die energie-rekeningen kunnen betalen. Energie-schuw heet dat. Leerde ik in het programma van Jeroen Pauw.
Wat kiezen we: Pannenkoeken eten en daar een feestje van maken, omdat we eigenlijk geen geld voor boodschappen hebben of toch rood staan en boodschappen doen.
Wat kiezen we; Dure potten met vitamines die volgens mensen echt echt echt echt nodig zijn want zo enorm goed voor je weerstand en natuurlijk niet kopen bij een Kruidvat of zo maar bij het dure kruidenvrouwtje of toch maar eerst de rekening van de Waterschapsbelasting betalen.
Er is geen optie meer voor en/en. En zelfs en/of is geen mogelijkheid meer. Heeft u niet op tijd de bijlagen bij uw aanvraag voor een uitkering geupload. Sorry....dan mag u de uitkering gewoon weer vanaf nul af aan opnieuw aanvragen.
U gaat niet door naar start met een bonus. U gaat terug naar start met niks. Ook geen terugwerkende kracht. Terugwerkende kracht werkt alleen vanuit de Gemeente naar de burger. Andersom nooit.
Leen nog maar een keer bij vrienden. Ik sluit om 16.30 mijn computer af en heb al mijn taken weer netjes afgevinkt voor vandaag. En weet ook, als ambtenaar, dat ik hier zeker nog tot mijn pensioen kan werken. Vakantiegeld, koffiecompensatiegeld voor thuis...heerlijk!
Die onvriendelijke medewerker bij Maatschappelijk werk knalt even in je gezicht dat je maar lekker bij de bibliotheek moet gaan printen. Dat die bibliotheek vanwege corona al maanden dicht was, dus je kan dan nergens meer printen of op een computer, dat hoofdstuk heeft hij kennelijk niet geleerd op de opleiding voor Sjakies. En Empathie ook niet. Hij print zijn privézaken trouwens altijd op de zaak. Dikke pakketten, honderden pagina's. Makkelijk hoor. Ik verbaas me daar echt over.
Woon je 10 km verderop en val je onder een andere gemeente, dan gelden er opeens andere regels wat betreft bijverdienen met een uitkering. Dat kan. En dat mag ook nog eens. Nogal onrechtvaardig. Maar wel wettelijk mogelijk. In hetzelfde land.
Huisdieren? Je hebt niet eens geld om je eigen ziektekosten te kunnen betalen. Dus ben je ook nog een zorg-mijder. Als je leest dat mensen honderden euro's besteden voor of aan een konijn, dan komt dat nogal aan. Dat konijn wordt beter verzorgd dan jij.
Gutguttegut, wat erg toch dat we niet eens meer naar een terrasje mochten. Onze vrijheid wordt zoooooo ingeperkt.
Heb je een laag inkomen dan maak je niet druk om bovenstaande. Want je kon toch al nooit meer naar een terrasje. Maar dat begrijpen de mensen niet die niet snappen hoe verdomd vervelend het is als je ergens onderaan de financiele ladder ligt. Wegens gebrek aan empathie willen ze dat ook niet hoeven te begrijpen.
Sukkels zijn dat, allemaal te lui om te werken, want als je wil, dan is er altijd werk.
Hoorde toevallig vandaag dat een schrijfster met een journalist van een bekende krant het over 'mijn case' heeft gehad. Mij als voorbeeld noemde. Goh..
Van Dor Hout naar Inspirator. Zonder de luxe van een grote buffer, overwaarde, familie die geeft met de warme hand of een partner met een (riant) inkomen.
6 opmerkingen:
Wat bijzonder dat je genoemd werd als voorbeeld. Dat is een mooi compliment zeg.
Ja dat dacht ik ook, hoe gaat het met de mensen onder de armoedegrens of op de minimumgrens toen ze het hadden over terassen, immers die hebben het geld niet. De keuze stress moet voor hun ook toegenomen zijn tijdens de pandemie, reclames aflopen met het risico van meer contact momenten of...toch die ene winkel. De kinderen de hele dag thuis nog meer kosten enz. Maar je hoort er bijna niets over......
Kruidenvrouwtje klinkt wat denigrerend hoor..
Ha Cellie,
Ja, we hebben altijd een keus... maar die valt wel eens de verkeerde kant op.
Ik mag me gelukkig prijzen met voldoende pensioen, maar ik blijf naar het Kruitvat gaan voor de aanbiedingen.
En de boodschappen bij de Aldi.
Gelukkig heb ik die in de buurt.
Hou je haaks!
Liefs, Marlou
Het is misschien heel erg, maar ik ben niet opgegroeid met 'terrasjes', en zie er de lol ook niet van in: veel geld betalen, aan een vieze tafel, lang wachten om te bestellen en betalen, in discutabel schoon glas of porcelein, teveel lawaai om je tafelgenoot goed te kunnen verstaan, teveel luisteraars om vertrouwelijk te kunnen praten. Doe mij maar een bezoekje aan huis :)
Theoretisch hebben we een goed vangnet. De praktijk laat heel wat mazen zien
Een reactie posten