Zeikerd

Niet mijn wekker heel vroeg gezet, maar wel normale tijd. Want wist dat het een warme dag zou gaan worden en dan merk ik dat ik liever alle taken en zaken die 'moeten' in de ochtend heb gedaan. Toch vroeg genoeg wakker ruim voor de wekker. Dus hup, uit bed en aktie. Wat wil ik vandaag doen? Wat kan ik doen?

Even strijken, bed afhalen, was in de machine (alle mondkapjes verzamelen), zelf hup even snel onder de douche, bed opmaken, planten water geven in de tuin (gietertje is nog steeds watervast). 

Administratie bijwerken. En dan mag ik pauze houden met een heerlijk kopje koffie in de tuin. Onder de parasol. 

Stond ik net de was op te hangen, nou ja, eerste shirt dan, hoorde ik geklop op het keukenraam. Telefoon niet eens gehoord! 

Stonden mijn zoon en zijn vader op de stoep. Zoon moest auto naar garage brengen. Bij adres in de buurt en zijn vader had hem daar even met zijn auto opgehaald. En naar een school hier in de buurt gekeken, want daar gaat zijn halfbroertje na de zomer heen. Speciaal onderwijs met kleinere klassen, dus meer aandacht. Goed voor die jongen hoop ik, maar ook wel triest dat hij een beetje de weg kwijt is. 

En ex-man moest nodig plassen, dus dat kon ook mooi even hier. Als het bij dit soort gezeik blijft; prima. Kan gewoon doorgetrokken worden. 

Leuk om even hun verhalen te horen. Van vaccinatie-verhalen en verhalen over de tweede leg van ex. Ik zei al dat ik nu in mijn tuinkleding sta met tuinschoenen (van die namaak-crocs, dus niet voorbereid op visite. Maar het was alleen maar even aanwaaien en dan weer doorrrrrrr..

Koffie of thee bliefden ze niet. Een plaspauze-bezoekje. Nu vond ik ex sowieso een zeikerd, maar nu hij ouder is geworden nog meer. Misschien hem maar eens erop wijzen dat hij dat even bij de huisarts moet laten checken. Prostaat etc. Of gewoon toch karakter. 

Eindelijk een telefoontje eraan gewaagd om nu toch maar eens een pedicure afspraak te maken. Nu kan ik natuurlijk Corona als boosdoener de schuld geven dat het zo lang duurde voordat ik in aktie kwam, maar het is gewoon laksheid gecombineerd met te duur en ook - dat ben ik niet waard zoiets.

Was de pedicurepraktijk om de hoek (nou ja..5 minuten fietsen) inmiddels opgeheven. Vroeg naar wie ze meestal haar clienten dan verwees (wie is een goede?) en die woont natuurlijk aan de andere kant van het dorp. 

Website opgezocht en online bericht achtergelaten en ik hoop dat het dan binnenkort een keertje kan. De eerste en laatste keer dat iemand aan mijn voeten zat was in New York in 2011 (oh...dus al tien jaar geleden!) toen mijn dochter voorstelde om samen in zo'n winkel - die zaten daar werkelijk overal toen al,  lekker onze voeten te laten doen. Gewoon gezellig, leuk en zo typisch Sex and the City.

In de ochtend even een ontbijtje halen bij de Deli aan de overkant; slappe koffie en een bagel met roomkaas en dan zo'n (voor mij) luxe bezoekje en je voeten laten verzorgen door een wildvreemde. En samen met mijn dochter. Die er ook nog nooit geweest was, maar omdat online al helemaal had opgezocht waar ze wilde shoppen, precies de weg wist. En anders hadden we altijd nog die beroemde gele taxi's. 

Wat hou ik toch van mijn kinderen en de kinderen van mijn kinderen. 

Zag trouwens meer wolken verschijnen. Mijn zeer ouderwetse onweermeter gaf een andere luchtdruk aan. Maar onweer is pas voor morgen voorspeld. Nu al? En al die vogels die zo warrig door de lucht vliegen? Afspraak kon trouwens morgenavond al, maar gezien de voorspellingen en mijn innerlijke weervrouw, toch maar liever op een vrije dag gezet. 

Ben benieuwd of ik het prettig ga vinden. Wel nodig, want goed voor je voeten zorgen is belangrijk, zeker als je diabetes hebt.