Heel even een soort van paniekgevoel. Dat klote nieuwe systeem genereert alleen brieven op kabouterformaat. Dan gaat er vandaag niets lukken (van wat mijn verantwoording is) .
Maar dan het besef: Ik kan alleen maar roeien met de riemen die ik heb. Het is niet mijn besluit geweest om direct te stoppen met het oude en per vandaag met het nieuwe te werken. Dus dan zijn dit de consequenties. Gelukkig melden meer collega's dat er zaken niet kloppen of nog niet kunnen.
Hulptroepen zitten alleen online. Niet even iemand waar je heen kan lopen en die meekijkt. Niemand. Oh ja, ik werk thuis natuurlijk. En onze hulptroeper is denk ik ook al tamelijk overbelast. Maar dat is weer NIVEA. Maar vaak wel een goede neus voor dat soort zaken.
Laat maar waaien, laat maar gaan en toch wel verstandig om even lunchpauze te nemen. Rond 14.30 uur werd het. Insteken, doorhalen en vooooooral af laten glijden. Gelukkig lukte het na de lunch wel om iets te produceren, althans het kabouterPlop formaat was ok om naar buiten te sturen (Echt??). Daarna was het even doorrammen omdat het ook natuurlijk nog in een brievenbus voor 17.00 uur gestopt moest worden. Vind ik zelf dan.
Om 17.30 uur sloot ik mijn kantoor. Alles opruimen in vooral afgesloten kasten, zodat ik niet toch nog even...NEE. Genoeg voor vandaag. Ben geen manager, krijg geen managementsalaris en heb ook geen behoefte meer aan grote carrierestappen. Wel in zinvol werk.
Zo.. En dan regelen dat ik vandaag even iets heel anders ga doen.
2 opmerkingen:
Goed zo!
Ha Cellie,
thuiswerken... ja... dat doe je goed.
Pauze houden en op tijd ophouden.
Prima!
Dat zal best veel voldoening geven...
Groetjes, Marlou
Een reactie posten