Het was nog even licht, het sneeuwde niet zo heel erg hard, mijn winterjas was nog warm van het boodschappen doen, dus maar weer snel aangedaan en de timer gezet. Zou eigenlijk 2 x 15 minuten = precies wat je minimaal nodig hebt per dag, maar ach...ik liep wel lekker met de wind en de sneeuwvlokken in de rug, dus nog even doorgelopen.
En dan lekker koud weer je huis in, kopje thee maken, 2 rijstwafels met pindakaas en genieten van opwarmende handen.
En een maandag die redelijk goed verloopt. In de ochtend mijn Bless the House rondje. De extra badkamer opdracht uitgevoerd (lekker ruikt dat dan weer...schoon!), een was gedaan en opgehangen en de rest van de ochtend administratie, wat nieuwe netwerkleden benaderen en een marketingplan uitwerken. En voorgenomen om bij iedere hap goed na te denken of dit verstandig is en gezond of gewoon frustratietrek.
Na gisteren de laatste aflevering van Obese te hebben gekeken zag ik weer hoe moeilijk het is om je patroon blijvend te veranderen. Het is makkelijker, want bekend, om te doen wat je altijd deed. Vooral in tijden waar je het emotioneel moeilijk hebt. Ingebakken gewoonte; troost-eten. Of weg-eten van wat je echt voelt of bang bent te voelen. Men noemt dat Faal-angst als je iets niet kan afmaken waar je mee bezig bent.
Ikzelf noem het liever Slaag-angst.
Stel dat je wordt die je altijd had willen zijn....of doet wat je al jaaaaaaren wilde doen. Dat is in feite veel enger dan het maar niet te bereiken. Of af te zeggen, uit te stellen.
Zoonlief is gearriveerd in/op zijn nieuwe woon/werkplek. Handige uitvindigen, internet, what's app. Snel even contact. Hoe deden we dat jaren geleden ook al weer met luchtpostbrieven? Die je apart kocht op het postkantoor. Sorry...twee zaken die hele jonge lezers allang niet meer kennen. Postkantoor en Luchtpostbrief.
Dochter heeft alweer haar rondje trainen achter de kiezen in de ochtend. Die gaat gewoon door met haar nieuwe eetpatroon en slankere lijf.
Dus zoals ze in het leger zeiden: SNAFU :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten