Fiets gepakt en een lekker eind gaan fietsen. Was een beetje gammel wakker geworden want dochterlief vertrok heel erg vroeg nog voor het licht was met een vriendin naar een leuke buitenlandse stad om daar haar verjaardag te vieren. En ik moest natuurlijk nog wel even gedag zeggen, half wakker. En daarna niet meer kunnen slapen, dus maar de wasmachine aangezet en toen een stukje gelezen en toch maar in slaap gesukkeld..
Gelijk heeft ze. Die dag is altijd een rare dag geweest. Ze is op dezelfde dag jarig als mijn vader. En nog nooit heeft iemand bedacht dat het voor mijn kind heel vervelend is in plaats van leuk om samen met Opa jarig te zijn. Meer doordat er zo weinig aandacht voor haar dag was/is.
Niemand is nog één keer -- oh nee, toch wel, toen ze geboren was -- deze kant op gereisd. 5000 km reizen of zo? Nee hoor, een uurtje in de auto. Waar ze er allemaal minstens één exemplaar van voor de deur hebben staan en sommigen van mijn familieleden twee of drie.
Het werd gewoon voetstoots aangenomen dat wij altijd weer die kant op gingen. Gelukkig de laatste jaren ook met auto, maar toen ze nog klein waren die kinderen van mij, maakte ik gebruik van het OV. En deed je over dat uurtje wel twee uur. Maar goed; anders zou ik gewoon niemand zien dus ging ik maar weer die kant op. Heb dat wel afgeleerd in de loop der jaren, vooral toen mijn kinderen pubers waren, wilden ze hun eigen manier van feestvieren en niet meer in de vorm van een kringgesprek.
En hoe ouder ze werd, hoe minder behoefte ze had aan het vieren van de verjaardag met familie. Tsja...en dan is mijn vader nu onlangs overleden en is de dag weer ''vrij". Of niet natuurlijk, want ik kan niet wachten totdat op Facebook een broer heel sentimenteel over de Pa schrijft, waar hij jarenlang in onmin mee lag.
Maar het staat natuurlijk wel erg nobel zo'n snotterbericht.
Ik merk dat mijn moeder me weinig ruimte geeft om uberhaupt over mijn vader als vader te praten, hem zo te herinneren. Ze is zo ontzettend opgelucht dat hij haar nooit meer iets kan aandoen, dat dit sentiment haar volledig beheerst. Dat kinderen een ander gevoel hebben (je hebt tot 50% van je dna van die man en misschien ook wel 50% karaktertrekken...) daar heeft ze weinig gevoel voor. En dat ik gewoon een vader mis. Of misschien mis ik wel gewoon de vader die hij had kunnen zijn. Want hij deed ook maar zijn best, maar het resultaat was niet altijd voor alle partijen even bevredigend. Hoe omschrijf ik dat nou helder.
Want hij was natuurlijk al jarenlang iedere maand een stukje meer aan het doodgaan door de alzheimer. Maar zijn omhulsel, zijn lichaam, die ouwe kop die me zoveel aan mezelf doet denken of aan Willem Duys, maar dat is een andere zijstraat, die kon ik nog wel even zien en aaien. Of een kus geven. En hem vergeven voor zijn fouten. En nu nooit meer.
Enfin; mijn fietstochtje bracht me een durpje verderop bij een tuincentrum en wat een verschrikkelijk grote hoeveelheid lentemeuk stond er voor de consument klaar. Schaapjes, kipjes, bolletjes, bolletjes in manden, bolletjes in kipjes...etc etc. Ik was er eigenlijk alleen naar toegereden om inspiratie op te doen en dat heb ik zeker en nog 5 primulaatjes in de aanbieding meegenomen voor maar 4 euro . Die staan zo vrolijk in mijn tuintje. Dat mocht van mezelf. In plaats van bloemen. Of Lente-zooi. Wel allemaal paars en wit, want de andere kleuren vind ik te fel voor mijn tuin en voor het seizoen.
En wat is het heerlijk zacht buiten in de zon. Het waaide niet zo hard en buiten de wind was het geweldig. Helemaal opgekikkert.
En zojuist bericht dat ik morgen maar weer eens naar de Tweede Kamer reis om daar met een volksvertegenwoordiger te spreken over de arbeidsmarkt met ons netwerk.
Is mijn dag morgen weer gevuld. En gelukkig niet alleen met bovenstaande sentimenten.
Kreeg ik net een brainwave dat Martin Bril (die lees ik nu) het nu waarschijnlijk wel rokjesdag zou vinden en waarom niet eens een jurk/rokje aan morgen?? Ben ik opeens aan het denken over combinaties die ik morgen aankan...in plaats van de dagelijkse jeans en truitje en vest. Leuk!
2 opmerkingen:
Onze oudste is bijna gelijk met mijn schoonmoeder jarig, maar we vieren het nooit samen. Het ene weekend is het onze zoon zijn verjaardag en het weekend erna die van schoonmoeder. Maar ja, dat is ook gewoon bespreekbaar en dat was in jullie geval misschien niet zo.
Gefeliciteerd met de verjaardag van je dochter!
Praten was niet echt een hobby in de familie. Wel over koetjes en kalfjes, maar dieper niet. Het is niet alleen maar kommer en kwel hoor. Ik heb het ook moeten leren en heb een heel goed contact met een broer van mij. En moeten loslaten dat 'men' mij anders vind. Minder waard.
Een reactie posten