En vanochtend toen ik naar de bus liep zag ik allerlei koolmeesjes in de bomen zitten. Zo te zien ouders en kinderen. Eigenlijk is er heel veel te zien, als je maar goed kijkt.
Ook kijken naar wat er nog wel allemaal dat houdt er de moed maar in. En kijken naar wat er allemaal niet meer hoeft. Da's ook heel fijn.
En kijken dat we met de collega's onderling kunnen lachen om het absurde van onze situatie. Bellen voor een grote financiele instelling en dan zo beroerd betaald worden. Oh ja...dat is eigenlijk precies hoe de wereld in elkaar zit.
Maar het lachen vergoed veel. Zorgt voor luchtigheid. En dat heb ik nu nodig. Mega veel luchtigheid.
En een beetje lief zijn voor mijzelf. Niet in de vorm van dingen kopen, maar vooral in goed voor mijzelf zorgen, op tijd naar bed, douchen met een lekker geurtje af ten toe, lezen.
Vooral blijven kijken naar wat er goed gaat. Kreeg gisteren zo'n lieve foto van het babietje in een truitje wat ik heb gebreid. Veeel te groot nog. En ik maar denken dat het te klein zou zijn. Nou...ben dus echt uit 'de baby-maatjes'.
Terwijl het gisteren leek dat mijn dochter in haar ledikantje lag. Op onze kamer, want we hadden maar 1 slaapkamer. Als ik toen kon zien wat een fijn mens ze geworden is. Niet alleen mooi van buiten, maar nog mooier van binnen.
Of hoe mijn zoon een leuke vent is geworden. Terwijl zijn juf van de basisschool er geen vertrouwen in had, want hij moest altijd en overal grapjes over maken. Dat werd niks met die jongen. Hij keek meer uit het raam dan in zijn boeken. Nu kijkt hij de hele dag uit het raam en ziet de hele wereld!
Dat ik alleen uit het raam van de bus een ministukje wereld ziet...macht kein flaus aus. Ik zie tenminste nog wat. Soms zie ik er geen gat meer in, maar dat gaat altijd weer over en dan zie ik weer een gat. En dat is meer dan een jaar geleden.
En kijken dat we met de collega's onderling kunnen lachen om het absurde van onze situatie. Bellen voor een grote financiele instelling en dan zo beroerd betaald worden. Oh ja...dat is eigenlijk precies hoe de wereld in elkaar zit.
Maar het lachen vergoed veel. Zorgt voor luchtigheid. En dat heb ik nu nodig. Mega veel luchtigheid.
En een beetje lief zijn voor mijzelf. Niet in de vorm van dingen kopen, maar vooral in goed voor mijzelf zorgen, op tijd naar bed, douchen met een lekker geurtje af ten toe, lezen.
Vooral blijven kijken naar wat er goed gaat. Kreeg gisteren zo'n lieve foto van het babietje in een truitje wat ik heb gebreid. Veeel te groot nog. En ik maar denken dat het te klein zou zijn. Nou...ben dus echt uit 'de baby-maatjes'.
Terwijl het gisteren leek dat mijn dochter in haar ledikantje lag. Op onze kamer, want we hadden maar 1 slaapkamer. Als ik toen kon zien wat een fijn mens ze geworden is. Niet alleen mooi van buiten, maar nog mooier van binnen.
Of hoe mijn zoon een leuke vent is geworden. Terwijl zijn juf van de basisschool er geen vertrouwen in had, want hij moest altijd en overal grapjes over maken. Dat werd niks met die jongen. Hij keek meer uit het raam dan in zijn boeken. Nu kijkt hij de hele dag uit het raam en ziet de hele wereld!
Dat ik alleen uit het raam van de bus een ministukje wereld ziet...macht kein flaus aus. Ik zie tenminste nog wat. Soms zie ik er geen gat meer in, maar dat gaat altijd weer over en dan zie ik weer een gat. En dat is meer dan een jaar geleden.
3 opmerkingen:
Uit het hart gegrepen!
Mooi!
Ik ben ook van het type , niet zeuren , het kan altijd erger ;)
En probeer altijd de nog humor ergens van in te zien , hoe schrijnend de situatie ook kan zijn .
Misschien is t een dingetje , een drempel , een muur , maar kom je gezien je financiële situatie niet in aanmerking voor een voedselpakket ?
Geen idee of je in Rotterdam woont , maar daar zijn winkels waar je voor weinig geld , goede producten koopt , en gratis brood en groente .
Isaak&de Schittering , Google maar
Ook zoeken ze vrijwillers , dat doe ik , je voelt je nuttig , hebt leuke collega's en je krijgt bonnen te besteden in de winkel
Een reactie posten