Die unvollendete

Eigenlijk zou ik me geheel rot, angstig en wanhopig moeten voelen gezien mijn financiele prognose - soms denk ik dat ik mee doe aan de TROS zeephelingswedstrijd met een portie extra Groene Zeep - en toch voel ik me meestal niet zo.

Waarom dan niet??

Tsja...omdat dat zo zonde van mijn tijd is. Kan ik altijd nog doen als de situatie echt zo is dat ik geen cent meer heb om mee aan mijn riante kont te krabben.

En ik niet wil dat de zwarte negatieve kant gewonnen heeft.  Het is alleen maar geld.

Dus blijf ik focussen op de kleine goede dingen die het leven nog steeds in petto heeft, ook al moet ik eerlijk zeggen dat ik wel een dubbelfocus bril daarbij nodig heb bij tijd en wijle. En tegelijkertijd werk ik aan werk. Op mijn manier.

En niet alles waar ik mee bezig ben, deel ik hier mede. Of synchroon met hoe de zaken lopen. Een beetje mysterie moet er blijven tenslotte.

En grappig hoe ik tijdens een blokje om bij het werk op een nummer 13 een clubje ontdekte die dat nummer vast niet toevallig had uitgekozen. En daarover appte naar iemand die me vertelde dat een familielid ook lid van die club was vroeger.  En dat toeval geen toeval is.

En oh ja....zaterdag nog in een hele fijne wolwinkel in de grote stad geweest. Het was lekker weer, fris en koud, maar droog. Mooie wolletjes, zacht en hele fijne kleuren. Maar jemig zeg....wat duur allemaal. Maar goed, het was zaterdag dan ook meer kijken kijken en vooral niks kopen. Ook nog in een aantal hippe woonwinkels geweest; alleen maar kijken. Gewoon voor de leuk. Nou ja...vooruit; een rits op de markt gekocht voor wel een hele euro. En een schrift voor dezelfde prijs bij die Deense leuke winkel.

Fijne zondag. Veel regen, dus veel binnenklusjes en ook gewoon tijdverdrijfklusjes. Kleuren in een kleurboek. Of een patroon van een broek maken. Of soda en kokend water door de wastafel kieperen.
Of wat slopen strijken. En de was ophangen. En andere was in de kast opruimen. Kijken hoe mijn takken van de Kersenbloesem  in een grote vaas uitlopen, een tijd geleden alweer gesnoeid, kijken naar een opgenomen aflevering van DCI Banks, naar het altijd weer wonderschone muziekprogramma van meneer Witteman. En naar Maestro. Vooral het commentaar van de jury vind ik leuk.

Wat me deed nadenken over mijn eigen stuk" Die Unvollendete". Want ik start veel dingen, maar heb er wel een handje van om zaken niet helemaal af te maken of halverwege de inspiratie kwijt te raken. Dus meer losse eindjes afbreien.
Dan voelt het prettig als ik mijn eigen to-do lijstjes kan afstrepen. Niemand dwingt me dat ik die zaken moet doen, maar ik weet dat het goed is om ze te doen, om niet helemaal kierewiet te worden en rust en regelmaat en overzicht te houden.

Dus hak ik klussen en zaken in kleine porties en maak die per portie af. Zo komt het ook tot een eind.
Uiteindelijk.