My Gardeners's World in the making en Formule 1 reezen

Mijn lievelingsprogramma over tuinieren, al jaren en jaren en jarenlang is Gardener's World van de BBC. Ze maken dit programma dan ook al 50 jaar. Zo lang kijk ik nou ook weer niet maar toch zeker ruim 30 jaar (zegt Oma).

Hun tuinmannen en vrouwen zijn bedreven en gedreven en planten dan niet hoppa 3 volwassen struiken ergens planten die al volop bloeien, maar heel vaak maken ze zelf stekken of hebben een plant en verdelen die in vieren zodat die kleinere planten weer doorgroeien tot grotere gezonde exemplaren.

En zo leuk dat ze in de tuin, waarin die ontzettende lieve tuinman Monty (alleen die naam is al geweldig!) tuiniert,  er allerlei verschillende soorten tuin zijn. Schaduw, droog, vochtig.

Zo kan je altijd wel iets vinden wat bij jouw tuintype past. En snap je (ik dan) beter waarom die struik of plant het helemaal niet zo goed doet in die kant van jouw tuin. Te nat. Of te droog of teveel zon. Of, zoals vaak bij mij, te geliefd bij slakken.

Monty, de hoofdpresentator, heeft 2 heerlijke honden, waarmee hij altijd door zijn tuin wandelt. Och die Monty, wat een fijne man. En toch heeft ook hij periodes gehad waarin hij last had van depressies. Je kan het je bijna niet voorstellen, hij heeft alles mee zou je denken en toch gaat het daar niet om. 

Kan me wel voorstellen dat hij heel hard moest lachen als een psycholoog voorstelde om eens lekker naar buiten te gaan. Of te gaan tuinieren!

Mijn eigen tuintje voelt af en toe net als een schildersdoek.

Welke kleuren geniet ik van. En ook al hou ik qua kleding niet zo van geel omdat het me niet staat, in mijn tuin geeft dat geel een zonnig gevoel. En mix ik dit, op die plek van de tuin met andere gelen: Vrouwenmantel, Wederik, Zonnebloemen (hoop ik straks), een soort van guldenroede met gele bloemenpluimen, waarover ik lees dat sommigen dit als onkruid zien, een gele roos. En daartussen felle kleuren; rood, felroze, blauw. Heel fijn. Minder fijn is dat sommige planten na 1 jaar verdwenen zijn. Opgegeten door slakken of gewoon toch niet een goede plek.

Ik sproei de tuin zelden, de wortels moeten zelf grondwater vinden en ik heb gemerkt dat dit goed werkt. Alleen alles in potten krijgt wel elke dag water. Het liefst uit een soort van regenton, maar die is al een tijd heel erg leeg.

Wat me aan mijzelf doet denken: ik zat niet op een goede plek de afgelopen jaren qua werk. Dus werd het niets met mij, kon ik niet bloeien en al helemaal niet groeien. Gelukkig zitten mijn wortels en mijn groeivermogen nog wel ergens en heb ik veel mest en zon nodig om weer de bloeiende persoon te worden die in mijn genen zit. Of op het kaartje voor op het schap staat.

Vanmiddag keek ik naar de F1 maar helaas viel de motor van onze Max al weer veel te snel uit. Toch bleef de race interessant en won zijn teamgenoot de eerste plek. Yeah!!  En in ieder geval niet die ontzettende vervelende herfstvrucht Vettel.

Zag van de week de documentaire over de verongelukte coureur Senna. Och...wat zag het er allemaal nog houtje-touwtje uit die races en de veiligheidsmaatregelen. De ego's waren nog even groot gebleven. Niks veranderd.