Uit de vechtstand, nou eigenlijk Freezestand komen

Gisteren kwam ik van het lopen met een knalrood hoofd terug en zweette ik over mijn hele lichaam. Niks mis met mijn zweetklieren, al voel ik me dan verschrikkelijk onaantrekkelijk en zwaarlijvig. Met man met hond erover gehad, hoe ik me voel, maar ik krijg niet echt het idee dat hij het snapt. Hij denkt dat het alleen maar gezellig is, nog iemand erbij. Als ik niks te zeggen heb, neemt die ander het toch over?

Maar ja, die persoon vond het toch te warm en ze moest trouwens ook werken en misschien was ze wel heel erg moe daarna. Allemaal dingen die ik zelf ook - nog steeds - zeg en toch gisteren zo'n 9900 stappen gezet in de hitte. Ik zou retetrots moeten zijn, maar ik voelde me een ontplofte mammoet met wintervacht.

De rest van de dag binnengezeten met een hoofd wat totaal ergens anders was. Niet in het nu in ieder geval.

Opeens weer een berichtje van de Apotheek; dat mijn recept er lag. Welk recept?? Zou de huisarts gewoon al de conclusie hebben getrokken, zonder gesprek,  dat ik nog weer extra andere pillen moet, want nog hoger risico door gewicht en hoppa.....pilletje erin en dan gaat het wel goed.

Ik wil zo niet aan de pillen! En tsjakka....weer gaat mijn brein met me aan de haal. Moet ik alweer het gevecht aan met....met welke windmolen nu weer??

Werd vanochtend nogal warrig wakker, de zon was nog niet eens op. Dus nog maar even proberen te slapen en nog een keer en nog een keer.

Toen ik dan echt uit mijn bed ging bedacht ik me dat er in het reptielenbrein 3 standen zijn bij stress: Fight, Flight or Freeze (Vechten, vluchten of bevriezen).

Er is geen Sabeltandtijger in de buurt, of een manager die in mijn nek hijgt dat het alweer niet goed genoeg is, geen tekorten op voedselgebied (haha...eerder andersom), ik dreig niet constant opgevroten te worden. En toch triggeren sommige situaties dat reptielenbrein om te denken dat dit wel zo is.

En daarom, net als een hond die even een tikje moet krijgen om uit zijn huidige toestand te komen, reageer ik stressvol en heeft mijn brein een tik nodig. Snap out of it!!


(Moet je natuurlijk niet proberen om toch maar weer eens die oude kloteparasol die van je moeder was, maar voor haar te zwaar, uit de schuur te halen, zo van - kom....misschien gaat het nu wel goed - en proberen de bovenkant (loeizwaar) op de onderkant te schroeven (WIE HEEFT DAT BEDACHT). Met je kippenkracht van nu. En je hete hoofd.

Dus smeet, in plaats van verdrietig te worden, dat kreng in de tuin en zit nu onder de oude parasol van mijn Opa en Oma. 100 jaar oud geloof ik, maar hij doet het nog.

Tijd om dingen weg te doen die geen Joy sparkelen. Ik zou 'm liever dwars opgevouwen in een laatje gooien.

Net wel bij de supermarkt geweest en alleen maar verantwoorde eetzaken gekocht. Stond minutenlang bij het tijdschriftenschap te drentelen, maar gunde mijzelf dat genoegen toch maar niet.
Nee joh...lekker klooien met een aftandse parasol dat is fijn!

Je hoeft nog maar 1 ding te doen vandaag; alweer bellen over een mysterieuze afspraak van wel 1 minuut morgenochtend bij de huisarts en dan hoef je niks meer. Oh ja...en direct vragen hoe dat zit met dat recept.

Dit gedoe bij de huisarts geeft mij een gevoel dat ik de controle kwijt ben. Dat er over mij beslist wordt en dat is niet prettig en angstig. Wat dat goede oude reptielenbrein weer aan het werk zet.

Maar dan denk ik terug aan wat de man van een vriendin me vertelde; dat hij de pillen in de kast liet liggen en zijn leefstijl veranderde en daardoor weer goede waarden kreeg.

Probeer te ontspannen. En onthou hoeveel mensen om je heen met echt klote-zaken te maken hebben. Het is je brein die je voor de gek houdt. Want de zon schijnt, je planten bloeien, je koelkast is vol en met je kinderen gaat het goed.