En toch was ook dat tweede leuke ding enorm prettig. En alweer hartverwarmend. Misschien ook wel voor diegene die me vroeg om iets te gaan doen. Want geven is immers ook ontvangen.
Merkte dat ik minder hoefde na te denken hoe wat en waar. Dat ik gewoon naar de bushalte ging - wel op de fiets omdat ik wist dat ik vrij laat terug zou komen - maar niet meer tot in detail ging uitdenken hoe ik dat nou eens zou moeten aanpakken.
Zaken waar ik voorheen nooit over nadacht, maar alleen keek hoe laat de bus ging. Nu denk ik na over welke route ik wil lopen. Nee..niet langs die huizen, dan ziet iedereen me. (As if!!).
En na 4 maanden weer terug in de stad die ik als prettig ervaar maar ook associeer met mijn laatste werkgever en daardoor een nare bijsmaak heeft. En ik er niet meer heen durfde. Ja..echt! Durfde.
Welk een spinnenwebben in mijn hoofd allemaal.
Op een terrasje zitten, met iemand praten die interesse in je heeft en zelfs nog potentie in je ziet. Jemig....eeuwen geleden (niet dat ene geweldige superweekend bij mevrouw Engel meegerekend van onlangs). Hoe de tijd door je handen glipt. Het is al bijna de langste dag en ik zit alleen nog maar in mijn achtertuin op adem te komen!
Ik kon wel janken.
Niet gedaan hoor, maar bij wijze van spreke dan.
Vooral als je even hebt geproefd aan hoe leuk en luchtig het leven ook kan zijn, dan voelt de schraalheid van je eigen leven weer als schuurpapier.
In het boek De Lessen van burn-out van Annegreet van Bergen lees ik dat ze schrijft dat jezelf verwennen ook onderdeel is van het helingsproces. En als je dat niet kan of durft je eigenlijk je burn-out niet te boven komt.
Au!
7 opmerkingen:
Nou ja, je nam wel wer eenstap vandaag, toch?
Alle beetjes helpen.
Elke stap vooruit - hoe klein ook - is er een die telt!
Ik heb dat boek ook in huis. Gisteravond aan begonnen.
Als ik je post zo lees heb je een goede stap voorwaarts gezet.
Huisvlijt
Wat fijn, dat je een goede dag hebt gehad, je had immers ook kunnen zeggen "dat kan ik niet, wil ik niet, geen energie", maar je bent er toch maar mooi op uit gegaan!
Schouderklopje waard!
Ik herken het wel met wat je schrijft over de stad, waar je gewerkt hebt, ik heb dat met Utrecht en probeer nog steeds de stad en station te vermijden :\
Het roept associaties met teleurstelling en boosheid op, al is het ruim 10 jaar geleden.
Er is ook niets mis met in de tuin op adem te komen, het tutten en frutten met planten geeft rust, iets waar je controle over hebt en kunt genieten van de planten en bloemen.
Groetjes
Je gaat de goede kant op! Ik voel het...
Maar ik wist het ook, dat het weer (eens) beter zou gaan.
Je hebt zoveel in je en je bent een bijzonder mens!
Je gaat wél mooi de goede kant op! Knap gedaan! En sterkte..
Een reactie posten