Denk zeker dat het verslavend is, her en der lezen, meningen geven en denken dat je op die manier er nog toe doet. Dat je gezien wordt. Dat jouw mening telt. Dan kukel ik met mijn blog en de reacties wel de harde realiteit in. Zoveel lezers heb ik niet. En ga ik daar weer over malen: zie je wel; het stelt niks voor wat je schrijft. Waarover je schrijft. Laat het maar.
Soms moet het wel, het internet op, voor allerlei zaken die alleen online geregeld kunnen worden, maar dat scannen naar nieuw, ideeen, meningen...zet daar een tijdslimiet op.
Lees net dat een kenmerk van Burn-out verslavingsgedrag kan zijn. Ha! Dus dat geldt ook voor online zijn schat ik in.
En overeten, weet ik zeker.
Laat mij maar even naar de onzichtbaarheid terugvallen.
Kreeg een boek mee over Burn-out (De lessen van burn-out – Annegreet van Bergen) en daarin vertelt de schrijfster dat ze een periode heeft gehad, juist om weer in balans te komen, van weinig tot niks moeten en alleen maar rustgevende zaken doen. Lang en diep slapen (oh hoe heerlijk lijkt me dat), tuinieren, zwemmen (net ontdekt hoe fijn ik dat vind, maar dat dus al meer dan tig jaar niet meer doe), wandelen (nou...dat doe ik dan wel, maar ook maar minimaal vind ik zelf).
Heb het idee dat die periode voor mij NU pas is aangebroken. Zodra er weer iets moet, dan trekken de stressteugels heftig aan. Blijf ik liever binnen dan te gaan wandelen of zelfs de tuin in te gaan. Beeld ik me in dat ik nu al dement aan het worden ben.
En dat er liefdevol tegen me gezegd werd dat het ooit echt weer goed komt, die strohalm daar mag ik me aan vastklampen. Al is het wel een dun halmpje voor mijn gevoel. Of ben ik te dik in verhouding tot die strohalm.
Dus zoek een strohalm zo groot als onderstaande:
16 opmerkingen:
Aan het eind van het stukje maakte je me aan het lachen. Ik lees je graag! groeten anna
Trek je niet te veel aan van de blogwereld. Ga lekker naar buiten en rommel in de aarde. Daar knap je meer van op.
Ik kijk elke dag of je iets hebt geschreven want ik lees je heel graag en je zet me aan het denken.
Ik lees je ook graag hoor!
Het kan zeker verslavend zijn, dat merk ik zelf ook, voor je het weet zit je al weer veel te lang achter dat "ding".
Toch is het in de zomer wel minder is mijn ervaring omdat je dan meer buiten bent.
Waarom zou je je druk maken over bezoekers en reacties...
Het klinkt wat kort in de bocht van mij, maar ik heb eigen website, waarin ook een blog zit en ik heb een paar vaste bezoekers, die nooit een reactie achterlaten, waar ik me niet druk over maak.
Het gaat mij om het plezier, wat ik er zelf aan beleef door dagelijks over mijn leven te schrijven, de mee- en tegenvallers.
Een onderdeel met Tuinverhalen, waarin ik over mijn planten in de tuin vertel en daarbij foto's plaats, wat overigens steeds meer bezocht wordt.
Wat betreft de mensen, die zo goed en zuinig met hun geld omgaan, er zijn enkele, die ik wel volg, maar om nu te zeggen, dat ik er warm of koud van word, nou nee...
Ik moet ook met heel weinig geld zien rond te komen en over ieder dubbeltje moet nagedacht worden, maar het is wat het is en daar verander ik niets aan en zal ook de rest van mijn leven zo blijven.
Toegegeven, leuk is anders, zeker als je dagelijks overspoeld wordt met reclame over alles, wat je "nu echt moet kopen", omdat het een koopje lijkt.
Schrijf voor jezelf, om je hart te luchten, en met je schrijfstijl is niets mis!
Welgemeende groetjes
Dat klinkt heerlijk, een tijdland alleen maar rustgevende dingen te doen.
De foto met die enorme strohalm vind ik prachtig. Heel treffend!
Huisvlijt
Mijn blog loop goed, heel goed zelfs, maar het is slechts een cijfertje en dat cijfertje nu voelt hetzelfde als toen het nog een klein cijfertje was. Laat je niet weerhouden door statistieken of reacties maar schrijf als je jezelf daar goed bij voelt. Ga lekker naar buiten en geniet van je offline leven....offline zijn is zoveel meer waard.
Lachen is goed voor me. Hoop ook voor jou.Dank je
Ja, heerlijk in de tuin bezig met wat snoeien en verpoten of gewoon kijken hoe mooi een roos eruit ziet. Dan denk ik even aan niets anders. Je hebt gelijk.
Fijn te lezen. Dank je wel.
Klopt; op dagen zoals nu - vanaf dat de zon op is al heerlijk - vind ik het vaak zo fijn buiten en 'hoef' ik minder online te zijn.
Ik lucht me wat af; vrouw Holle is er niets bij!
Hoop ook echt dat me dat gegeven is, die tijd.
Offline leven is - in mijn gevoel nu - zo onbeduidend en een klein saai leven. Niet dat ik het opklop online, dat zou niet oprecht voelen. Kennelijk wel behoefte aan waarderend publiek.
Dag lief gematigd optimistje, ja wat lijkt het leven beperkt als er weinig overblijft. Maar internet kan zoveel stress opleveren. Soms voel je je prima, maar dan lees je van alles en denk je, o dat zou ik ook moeten, of...dat zou mij misschien ook helpen, of andere gedachten. En al die gedachten worden voor dat je het weet wensen en eisen die je jezelf gaat opleggen.Dus inderdaad, hou het lekker bij je bank of je boek. En als je zin hebt de tuin of wandelen. Maar een tijdje niets doen is heel gezond. Zouden meer mensen moeten doen. Een heilig niets doen. Pas dan vind je in de kleine ruimte waar je bent een hele grote ruimte en vrijheid. Namelijk de vrijheid om je eigen keuze te maken. En dat maakt weerbaar. Ik weet dat je veel zelf moet doen, dat is vervelend als je er alleen voor staat. Maar ik hoop dat je wat rust kunt vinden en niet zo streng voor jezelf zult zijn. Want volgens mij ben jij een heel aardig en leuk mens. En niet alleen een gematigd optimist maar iemand met potentieel. Daar komt vast iemand in de toekomst nog wel achter.
Een reactie posten