zaterdag 14 april 2018

Afreageren kan je leren zwijmel

Zag gisteren een nog heel jonge Brigitte Kaandorp, maar met al wel een briljant liedje.




En dacht ook, toen ik van de week bij de therapeut vandaan kwam dat ik veel beter alles eruit had kunnen gooien, op een constructievere manier dan wel  - alle boosheid en woede - , dan letterlijk opeten. En dat ik dat ook mag; boos zijn op zaken die niet zouden mogen.

Maar ook dat moet je leren. Om dat op de juiste manier te leren ventileren. Deze dame kan dat al aardig.


4 opmerkingen:

Iris Papilio zei

Best wel geweldige nummers allebei.. Ze durft wel hè, die Brigitte.. maar ja zo is ze!

Anoniem zei

Ik zou graag iets opbeurends willen schrijven, maar mijn stilte is net zo oorverdovend als die van jou, ook dankzij dezelfde fanclub, waar jij zo regelmatig over schrijft.
"Ach, een foutje van 1000 euro bruto te weinig per maand", waar praten we over...
Verstrekkende gevolgen, dat wel en nooit excuses gekregen voor dat "foutje".

Ach, afreageren kun je het best op het snoeiwerk te doen, onkruid uittrekken en bedenken, dat je geen dodelijke ziekte heb en nog zo wat van die dingen, die allemaal erger zijn.
Lijkt het net alsof je je toch een heel gelukkig mens mag voelen...

Ik ben eigenlijk altijd enigszins een "strijdster" tegen onrecht geweest, maar inmiddels begin ik het wat los te laten, het kost namelijk meer energie dan dat het echt wat oplevert.
Niet dat ik geen succesjes behaald heb, maar onder de streep hebben ze minder opgeleverd dan verwacht.

Net zoals ik, heb jij ook een "verleden" en dat draag je mee in je beslissingen en gedachtegang, naar maar waar....
Mijn zelfbeeld is beslist niet beter dan die van jou en slechts met enkele nuances, die er niet toe doen in de vergelijking.

Al eerder geschreven, dat ik een heel anonieme weblog heb, waar ik kan zeuren en klagen, omdat niemand het leest en dat voelt prima.
Dat weblog is mijn uitlaatklep om de dag weer door te komen.

Iets anders is mijn website, waar ik schrijf over uitstapjes, maar vooral over werkzaamheden in de tuin, foto's van de bloemetjes en bijtjes.
Een vrolijk, wel wat verouderd fotootje van mezelf op de voorpagina, maar mijn site wordt wel dagelijks bezocht en mijn foto's schijnen goed genoeg te zijn om ongevraagd opgenomen te worden in de Google afbeeldingen database.

De andere kant van mijn manier van zijn en nee, ik heb geen gespleten persoonlijkheid ;)
Google maar eens op Zomervrouw en het verbaast me al jaren, dat ik geen gedoe heb met de domeinnaam, omdat er een gelijknamig boek bestaat, waar je een hoop problemen mee kunt krijgen als de schrijver of in dit geval schrijfster dit niet accepteert, maar misschien vindt ze wel, dat het in het plaatje past, wie zal het zeggen....

Ik wil niet zeggen, dat je niet je worstelingen mag laten zien, maar zoek ook je andere kant, iets waar je plezier in hebt en waardoor de dagelijkse dingen minder zwaar wegen.

Geloof me, mijn leven onder bewindvoering dankzij het foutje van het UWV en slechte adviezen is echt beroerder.

Je hebt goed contact met je kinderen, een schattig kleinkind en hoewel je leven kleiner is geworden, de man met hond het liet afweten, heb je toch nog wel online vriendinnen zoals Helène met wie je op stap bent geweest.
Je bent dus iemand, die de moeite waard is en zo zie ik jou ook!

Ik ben niet zo'n reageerder, behalve bij Huisvlijt, hoewel ik denk, dat ik daar vaak wat te kritisch reageer, maar op een of ander manier heb jij een plaatsje in mijn gedachten, omdat zoveel herkenbaar is.

Pfft, wel of niet op Publiceren klikken, heeft het een meerwaarde voor jou of klets ik teveel uit mijn nek, ik weet het niet, maar het is wat ik denk en jou wil meegeven en het staat je vrij om te verwijderen.
Ik zou het je niet kwalijk nemen!

Groet Lily

MelodyK zei

Hmmmm klinkt allemaal leuk maar of het klopt waag ik toch echt te betwijfelen....

Iets...welke emotie ook... moet eruit, je moet het verwerken en die verwerking is niet te sturen, moet je ook niet willen (denk ik).. laat het primair zijn, laat het komen zoals het bij jou past/hoort..

1 van mijn behandelaars zei ooit: Jij bent goed zoals je bent, als je dus reageert vanuit je gevoel, zonder het te willen remmen/stimuleren/aanpassen is het altijd goed want het is prima en emoties zijn primair dus altijd oke.

Veel, zo niet het meeste, ligt niet in de acceptatie van een ander maar in die van jezelf. Ook jij bent goed genoeg zoals je bent, wees trots op wie je bent en de strijd die je reeds leverde. Blijf ook trouw aan jezelf, jij bent uniek. 'Anderen' zijn er al genoeg


Fijn weekend

Anoniem zei

Brigitte is hilarisch.