Linkje naar de clip: Touwtje
Gaat dit, dan heb je niet teveel vet rondom je organen.
Gaat dit niet, dan is het verstandig om wat af te slanken.
Want vet rondom de organen, bij je buik dus, is veel gevaarlijker dan vet op je heupen of je billen.
Mijn touwtje kan niet rond. Maar dat was geen verrassing. Ik ben te kort voor mijn gewicht.
Gisteren keek ik ook nog een stuk van een documentaire - That Sugar Film - over hoeveel toegevoegde suiker of gewoon natuurlijke suiker er in 'gezonde' producten zit. Kant en klaar maar wel met het label 'gezond'.
Wat me opviel - heb nog niet alles gezien, want het was te laat voor me om af te kijken - was dat de smoothies die tegenwoordig als 'gezond' worden gezien, helemaal niet zo gezond zijn als je berekent hoeveel suikers je daarmee met een portie naar binnen slurpt. En weinig vezels, wat fruit juist gezond maakt. Eet gewoon een appel.
In plaats van 1 portie 'drink' je nu 5 of 6 porties fruit. En stijgt het gehalte suikers wat je binnenkrijgt.
Zet me weer goed aan het nadenken wat nou echt goede keuzes zijn. En wat goed is voor mijn bloedsuikergehalte beheersing. Niet te veel stijgers of zakkers, maar zo stabiel mogelijk houden.
Nu eet ik vrijwel niets meer wat uit pakjes of zakjes komt. En ik eet denk meer groente dan een gemiddelde Nederlander. Maar het kan geen kwaad om alert te blijven op ingeslopen gewoontes. En oh ja...die chocola en koek komt wel uit pakjes en zakjes!! Got you!! - Blinde vlek gespot.
Uit de bibliotheek nam ik het boek mee van zanger Mark Dakriet over zijn afvalrace, maar nog meer over zijn eetverslaving - Never Nooit Meer. Hij is 80 kg afgevallen. Wat mij opvalt, is dat hij iemand is die alles zeer fanatiek doet/deed en dus ook eten. In hele grote hoeveelheden. Herkenbaar. In een eetbui kon/kan ik ook in een halfuurtje naar binnen werken wat je aan calorieen op een dag nodig hebt. Geen rem en niet voelen dat je vol zit. Doorgaan tot je barst zeg maar.
Alleen ging hij veel verder in zijn eetverslaving. Hij at altijd in de nacht - dacht dit ongezien te kunnen doen - grote hoeveelheden. Potten Nutella leeglepelen. Maar ook, door zijn leven met optredens in de avonden en daardoor een onregelmatig leven, altijd even langs de Mac en dan niet 1 burgertje halen, maar 4. En andere snacks. En altijd frisdrank of milkshakes. Dat hij schrijft dat hij dan erbij zegt...en voor mijn zoontje...doe maar een...en dat uiteraard ook zelf opeet.
En hoe hij nu geen enkele verleiding thuis kan hebben en een kastje heeft waar de 'lekkere zaken' achter slot en grendel staan. Want zijn vrouw en zoon hebben uiteraard wel eens zin in een beetje chips of een stuk chocola of chocoladepasta op brood. Ik vond dat shocking om te lezen. Hoe zijn verslaving nog steeds het leven van zijn vrouw en kind beinvloeden. Maar ook te lezen dat hij een zeer onaangenaam mens was als hij geen eten kreeg. Het wordt eufemisch omschreven dat hij dan ging snauwen... Hij moest en zou die ribbetjes hebben, met saus en dat moest zijn vrouw halen. Niet 1 portie, maar uiteraard 4. Want geen bodem. Bodemloos..Dooreten totdat je het zuur krijgt. En dan maar zittend slapen.
En hoe hij is doorgeslagen in fanatiek eten naar fanatiek sporten. De ene verslaving ingeruild voor de andere. Vind ik. Als amateur-psycholoog.
De reden voor zijn eetverslaving die zoekt hij niet echt. Meer dat hij van lekker eten houdt. En niet meer ging sporten na een ziekte, wat hij voorheen wel altijd deed; ook heel fanatiek.
Heb ik juist geleerd dat dit gedrag (eetverslaafd) emoties dempt. Rotgevoelens, boosheid, verdriet, maar dus tegelijkertijd ook blijheid en vreugde.
En dat lijkt me een belangrijker ontdekking dan dat je van lekker eten houdt.
3 opmerkingen:
Ooit woog ik 20 kilo meer, werd het kleine rode dikkerdje genoemd, kreeg van mijn werkgeefster folders met hoe ik moest afvallen, want zo kon ik echt niet meer bij cliënten verschijnen.
Beschaamd ben ik rigoureus gaan lijnen en ontwikkelde anorexia met alles erop en eraan, tot aan laxeermiddelen toe, als de kilo's er maar afgingen.
De anorexia heb ik uiteindelijk ingewisseld voor boulimia, vreetbuien en weer uitkotsen tot ik bloed ging opgeven, dat was het dus ook niet.
Beiden zijn verleden tijd en ik heb nu een redelijk evenwicht bereikt.
Ik eet niet veel meer, want ik weet inmiddels, dat ik razendsnel aankom als ik mij niet aan mijn patroon houd en mijn gewicht schommelt nu rond de 45 kilo, wat normaal is voor mijn lengte van 1,45 meter.
Op de weegschaal sta ik nog maar zelden, de broeken vertellen mij, dat als ze moeilijk dicht gaan, het tijd wordt om weer eens op te letten.
Ik ben namelijk wel een lekkerbek en er is maar weinig, wat ik niet lekker vind.
Ik snoep ook nog steeds, verslaafd aan M&M's, maar daar doe ik heel langzaam mee: 2 in de mond, het suikerlaagje laten smelten om dan bij de chocola uit te komen en daarvan genieten.
En zo doe ik eigenlijk met alles, wat ik lekker vind en in de mond stop, langzaam en ervan genieten.
Nootjes eet ik 1 voor 1 uit een klein afgepast bakje en over mijn maaltijd doe ik soms bijna een uur.
Hapje voor hapje en het lijkt te werken, al klinkt het misschien wat idioot, maar zo ontzeg ik mij geen lekkere en ongezonde dingen.
Ik heb deze methode ooit eens ergens gelezen, dat je je heel bewust moet zijn van wat je in je mond stopt en daar dan ook bewust van moet genieten.
Inmiddels denk ik daar niet zo heel veel meer over na, omdat het een gewoonte is geworden om zo te eten en te snoepen.
Misschien heb je er wat aan en zeker in het begin is het wennen om zo te eten en te snoepen, omdat je echt bewust moet leren genieten van wat je lekker vindt, maar als je het patroon onder de knie hebt, zul je merken, dat je jezelf nog maar weinig hoeft te ontzeggen aan lekkere dingen.
En eerlijk gezegd, geniet je zelfs meer dan snel een handvol van iets te nemen of een hele reep, die je snel weg eet.
Nou ja, voor zover het wat waard is...
Groetjes Lily
Dat touwtje klopt bij mij ook niet. Net als jij vind ik het nu belangrijker de bloedsuikerspiegel te stabiliseren. Ik probeer tussen de maaltijden(met eiwit) niets meer te eten. Het lukt aardig.
Hier lukt het ook aardig, zonder pakjes en zakjes, en tussendoor eten vind ik niet nodig...beetje opletten dat er niet teveel koolhydraten binnenkomen. En heel af en toe een keertje uit de band springen. Dat mag, nee dat moet. Maar niet elke dag dus.
Groet,Greet
Een reactie posten