Lichaamsbeeld

Krijg al enige tijd mailtjes van vrouwen die bezig zijn met een positiever lichaamsbeeld. Of die vrouwen daarmee helpen. Omdat ik denk dat ik dat nodig heb en meehelpt aan liefdevoller voor mijzelf zijn en daardoor ook dit voor anderen zijn.

Een van die vrouwen heeft een blog en heet Jenny Klijnsmit. Dit is haar blog :Link naar blog van Jenny

Vorige week zondagavond was er een uitzending over bij Kruispunt tv: via deze link te bekijken: De maat is vol
6 mei was het anti-dieetdag namelijk. Dat was weer even wat anders nadat ik die zaterdag verplicht bloot in de tuin moest tuinieren.

Nu 'mocht' ik dus alles eten want het was Anti-dieetdag. Zo werd het althans op sommige nieuwszenders gebracht. Uiteraard gaat het helemaal er niet om dat je die dag je mag volstoppen, maar dat je nadenkt over wat dieeten met je doet. Of het zin heeft. 5 kilo in de zomer eraf, 7 in de winter erbij. Of dat je al prachtig bent, maar op Feestboek meldt dat je nog geen Bikini-body hebt.
Volgens mij als je een lijf hebt + bikini dan is de uitkomst BikiniBody.

Het is helemaal ingewikkeld als je altijd kritisch bent en blijft. Dat je nooit goed genoeg bent. Dat ik in feite de kritische stemmen uit mijn opvoeding zelf heb overgenomen. En er is niemand zo kritisch als ik. Maar voor wat en wie. Toen ik bijna 40 kg minder woog dan nu, vond ik mijzelf niet opeens wel mooi en goed genoeg. En het voelde bijna als verraad aan mijn dikkere zelf om te zeggen dat ik, minder kilo's meetorsend, nu wel goed was.

Uiteraard kreeg ik te horen dat ik nog steeds een te hoog BMI had, want kort daarna kreeg ik de diagnose Diabetes, dus ook weer niet goed genoeg. En eigen schuld dikke bult! En kocht ik nou nog maar meer dieetproducten dan zou ik echt nog wel meer afvallen zei de dietiste en leerde ik niet echt waar die drang tot teveel eten vandaan kwam. Of wat dan wel goede voeding is. Of hoe ik van mijzelf kon leren houden.

Dat mocht allemaal pas als mijn BMI goed was, als ik slank was en aangepast aan 'de norm'. Pas dan mocht ik ook 'leuke kleren' kopen, want daarvoor had het toch geen zin. Dat al die leuke kleren nu aan een rekje op zolder hangen, te wachten tot ik weer slanker ben...is dat geen enorme verspilling van tsja...roept u maar.

Maar wat een zonde van alle tijd, wachten en werken aan een 'normaal' lijf. Is het niet beter om te werken aan een werkend lijf, een lijf wat gezond is. En leren zien dat ik dankbaar mag zijn dat ik kan lopen, bewegen en weet ik veel. Uberhaupt dat ik er ben.

Een vriendin vroeg me of ik mezelf al wat meer de moeite waard vond. En die vraag kon ik niet 100% met 'ja' beantwoorden. Maar ik weet wel, en dat voel ik, dat het eraan komt. Dat gevoel.

Dus ben ik met kleine dingen bezig. Zo heb ik de maand mei uitgeroepen tot elke dag iets van nagellak op mijn vingernagels hebben. Transparant, maar mag ook een knalkleur. Op Koningsdag had ik mijn Oranje nagellak (gewoon van de Hema) uit de voorraad gehaald en ik werd daar accuut vrolijk van. Vind mijn nagels 'stom' en klein en kinderlijk, maar ik snap ook dat het maar nagels zijn. Ik bijt ze niet, ze splijten niet en ze groeien nog steeds goed. Ik hou niet van lange nagels of nepnagels en met een tuin is dat sowieso onpraktisch. Maar ik kan het enorm waarderen als ik een vrouw zie met mooi gelakte korte nagels. Mooi he....niet over de randjes heen gelakt of nog erger, afgebladderd.

Teennagels altijd  meestal lakken als het weer blote voeten weer is. Omdat ik ook daar weer vrolijk van word. En het mooi vind staan. En het me dwingt om nog beter voor die voeten te zorgen. Want afgebladderd of je hele grote teen gelakt...brrrr.

En dus van de week ook mijn beautycase met voetproducten en nagellakjes maar eens uitgemest. De ingedroogde potjes weggedaan en alleen de nog smeerbare lakjes bewaard.

Maar ook telkens nadenken of de keus die ik maak om iets te eten de beste keus is, of een keus om iets te onderdrukken, weg te eten. Misschien is het wel verstandiger om de pijn gewoon te voelen. Hoef je die beker ijs niet leeg te eten. Noch te kopen. En je erna schuldig te voelen. Sta ik dus lang in de supermarkt. Zal ik die chocolade - in de reclame!!!!! Koop mij, koop mij - gewoon meenemen. Nee...doe maar niet. Maak maar een lekkere witlofsalade. En als ik wel iets 'lekkers' koop, geniet daar dan ook oprecht van. Maar hou het bij 1 ding. Niet de rest van de dag als verpest beschouwen (Alles of niets denken).

Zat een tijdje terug in de trein op een stoeltje met onderstaand pictogram. Dan zat ik op een prima plek dacht ik ironisch.