zondag 27 mei 2018

Halvegare Citroen

Was er heilig van overtuigd dat ik bij mijn dochter moest oppassen als zij de ochtend-shift had. En dat betekent dat ik uiterlijk om 06.00 uur bij haar huis moet zijn. Of ergens in het midden elkaar ontmoeten, maar nog steeds vroeg. Met OV is dat altijd weer even aanpoten. Kan me niet veroorloven dat er een bus of trein vertraging heeft en ik te laat kom. Genoeg marge inbouwen dus. Dus zag mij al voor vijven van huis vertrekken. En dus rond vier uur op. Kan ik dat allemaal nog? Me dat afvragen gaf al spanning. Vroeger draaide ik daar mijn hand niet voor om, nu voel ik me een ontzettende slappe muts.

En dan heb ik het nog niet eens over het nadenken of ik mijn kleindochter wel een hele dag thuis kan opvangen en entertainen, ben ik alert genoeg, ik kan niet zomaar even naar boven lopen om iets te halen, even wat in de tuin pakken of de parasol opzetten hoe hoe hoe, wat doe ik als in naar de wc moet, hoe deed ik dat vroeger? Hoe doen mensen dat nu. Het feit dat mijn dochter mij wel goed genoeg vond om haar kind of bij haar of bij mij thuis te laten blijven, vergat ik maar even. Mijn dochter vindt mij goed genoeg en twijfelt helemaal niet.

Soms lees ik van Oma's die voor de geboorte al een complete kinderkamer hebben aangeschaft in hun eigen huis. Ik heb niks. Ja, een bruine banaan en een potje kindervoeding. En wat speelgoedjes van vroeger en wat Nijntje boekjes. En bedacht ook al dat ik als ze wil slapen, haar gewoon op wat matrasjes van de tuinstoelen kan leggen. Kan ze er ook niet afvallen, zoals van de bank. Niet teveel stressen, maar blijf in mogelijkheden denken. En adem uit!

Gelukkig had ik nog een paar keer contact en vroeg ik hoe veel ik van te voren er moest zijn en toen zei ze een tijdstip in de middag. Middag????? Terugbladerend zie ik inderdaad dat ze appte dat ze in de middag moest beginnen. Hoe het komt dat ik daar de ochtend van maakte?

Ze vroeg me of ik een tuniek voor haar kon naaien, straks voor het Suikerfeest. En appte een voorbeeld. Mm...eerst patroon bedenken (oude Knippen doorbladeren) en dan ook nog ergens stof uitzoeken en kant voor de randen. En KAN ik dat allemaal nog wel. Met dit suffe hoofd. Met mijn simpele goedkope naaimachien. Uitdaging. Kan ik wel omgaan met een uitdaging.

Van de week ook al gemerkt dat ik een afspraak om bloed te prikken verkeerd in de agenda had genoteerd. Een maand te vroeg. Gewoon te weinig doorgebladerd naar juni ipv mei, maar dan voel ik mij wel uitermate dommig.

Of als ik in de tuin sta en niet meer weet dat een Akelei (jaa...nu wel dan) een Akelei heet. Zaadjes in een koffiefilterzakje (goed idee Pourquoi Pas!)  gestopt vorig jaar met daarop "bloemen voortuin" omdat ik toen even niet meer wist hoe ze heten, die Akeleien. Errug toch?

Schiet wel even de vergeetachtigheid van mijn vader te binnen, die Alzheimer had en de fantastische uitspraak van mijn moeder dat IEDEREEN van de familie Citroen dement werd. En dank u oh moeder voor deze empatische uitspraak. Want ik ben ook een halve Citroen natuurlijk.


Foto van Pixabay


Jammer genoeg ben ik die uitspraak niet vergeten.










9 opmerkingen:

Jeanneke zei

Volgens mij ben jij een uiterst frisse halve Citroen, na alles wat ik hier al vers van de (geen citrus)pers van je heb kunnen lezen.
Groetjes,

Jeanneke.

Bertiebo zei

Mijn man en ik passen altijd samen op, dat is een geluk. Ik denk dat als ik het in mijn eentje moest doen, dat ik er dan ook tegenop zou zien. Het zou heus wel goed gaan na drie eigen kinderen maar het voelt anders, een kleinkind. Ik heb ook geen babykamer voor ze gemaakt. We hebben wel een tweedehandsbedje aangeschaft en een oude kinderstoel gratis gekregen en he mooi opgeknapt

Luz zei

Bij mijn twee families, van vader en moederskant, was en is niemand dement maar ik was vorige week ook de naam akelei vergeten! Dus maak je vooral geen zorgen.

Anoniem zei

Ik begrijp je onzekerheid helemaal. Wat vroeger vanzelfsprekend was, lijkt nu allemaal heel ingewikkeld.

Sylvia zei

Kun je nog een klok tekenen en weet je wie de koning van Nederland is?
Zo ja: dan valt de schade nog mee ;)

pourquoi pas ??? zei

Bij mij zit het ook in de familie aan moederskant dus lees er nooit iets over en op TV zap ik weg. Ik snap je bezorgdheid maar zowel bij mij als bij X gebeurd het zo vaak. Ik blijf wel net zo lang nadenken tot ik het weer weet.
Mocht ik ooit aan een kwis op TV meedoen dan moet ik toch wel bij iedere vraag 10 minuten bedenktijd hebben. Na de reclame geef ik wel antwoord. Ik baal er ongelofelijk van. Verleden week, terwijl ik 6 keer per dag in de agenda kijk 1 uur te vroeg bij de psych. Ik wordt nog boos op mezelf als ik er aan denk maar heeft geen nut.

klaproos zei

:-) dan ben ik ook een halvegare citroen hoor, want ik vergeet ook alles :-) nu ja héél veel

Anoniem zei

Wanner ik ergens niet op kan komen (en dat gebeurt vaak...) dan ga ik het alfabet af. In het geval van Akelei ben je er al snel! Ik vond de Krokus een tijdje terug al bij de C en kan nu weer eens niet op de naam van een bloeiende klimplant komen, dus .... Ah, het was de Clematis, dus ook zo gepiept!

Anoniem zei

Ook ik herken het wel hoor, dat ik opeens niet op de naam van een heel bekende plant kan komen, maar ik heb ook gemerkt, dat het hoofd soms heel vol kan zitten met andere "problemen", waardoor dergelijke dingen op dat moment onbelangrijk zijn.

Toegegeven, het dementie-monster ligt voor iedereen op de loer en je hebt het niet voor het zeggen. Mijn moeder was licht dementerend, al denk ik eerder, dat ze zo verstrikt is geweest in leugens, dat het op oudere leeftijd wat lastig voor haar werd.
Je kunt het ook zo zien, dat jouw moeder als de dood is voor dementie en dat op jou projecteert.
Niets is immers wat het lijkt...

Zelf doe ik af en toe een dementie-test en ik word nog steeds goed bevonden ;)

Groetjes Lily