Het is net als fietsen...

Autorijden. (Al ben ik in fietsen toch minder soepel dan zou moeten haha!!).

Had al bijna een jaar niet meer achter het stuur gezeten en gisteren vroeg mijn dochter of ik haar en kleinkind even thuis kon brengen met de huurauto die ze geregeld had en bij me afleverde. Kon ik meteen checken of ik de route nog kende.

En oh ja..het is een automaat Mam.

Mmm...altijd in een auto met versnellingspook gereden, maar ach...nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het wel kan.

Je moet eigenlijk je linkerbeen thuislaten, want koppelen hoeft niet meer, alleen remmen en gas geven. Supermakkelijk eigenlijk.

En rijden op de snelweg dat kon ik ook nog steeds en ook de route naar het huis van mijn dochter ging perfect. En terug alleen ook. Zonder navigatiesysteem, gewoon op geheugen. En vanochtend op tijd er zijn ook. Rekende zelfs onderweg mijn ETA uit en haalde dat precies. Tsja....ik heb natuurlijk wel heel wat kilometers in mijn geheugen zitten. En ben blij dat ik niet bang ben om op snelwegen te rijden, iets wat ik toch wel veel hoor van vrouwen van mijn leeftijd.. Ik vind het juist relatief 'enger' in de stad met fietsen, brommers, en openbaar vervoer en voetgangers.

Nu wel moe, dus ik denk dat ik - de afwas is klaar - even kijk naar wat ik morgen aandoe en dan verder niks. Planten in de tuin heb ik al water gegeven.

Raar he...staat er een auto voor de deur; doe ik nog niks ermee. In de zin van leuke dingen doen.

Laat ik nou maar een keer goed luisteren naar mijn lijf en niet iedere druppel autofun eruit zien te persen. Er komen vast nog wel vaker dagen met een auto. En anders niet.