zondag 9 december 2018

Over de houdbaarheidsdatum

Las online een artikel over een aantal presentatoren van in de 70 die nog steeds werkzaam zijn en volgens de auteur (en volgens de directeuren van de organisaties waar de presentatoren voor werken) VER over de houdbaarheidsdatum zijn.

Frederik, Witteman en Meurders dus.

Witteman heeft zelf aangegeven te willen stoppen met het programma Buitenhof. Misschien zag hij de bui al hangen. Meurders moest weg, maar luisteraars van het programma (Spijkers met Koppen) protesteerden en nu mag hij blijven (voor hoelang?) en over Philip Frederik weten we denk ik allemaal hoe hij zijn ontslag kreeg te horen. Niet echt charmant.

Wel vreemd toch die conclusie, dat ze ver over hun houdbaarheidsdatum heen zijn. Als we momenteel allemaal zeker tot 68 jaar moeten blijven werken. Terwijl de meeste tv-kijkers steeds ouder worden. Jongeren Netflixen liever; tv-kijken op vaste tijden?

Sprak van de week een buurvrouw uit mijn rijtje en die gaf aan hoe lekker het was toen ze van de VUT-regeling gebruik kon maken. Lekker met 60 jaar niet meer hoeven werken. Ik grapte nog dat ik daarvoor betaald had, want op een gegeven moment is die hele VUT-regeling gewoon opgeheven, terwijl ik daar jarenlang premie voor moest afdragen, maar goed...ik denk dat als ik ooit uit dienst ga (uiteraard moet ik dan sowieso nog zorgen dat ik ergens In dienst kom) dat met 50 jaar werkervaring achter mijn naamkaartje is.

Ik wil ook wel graag stoppen met werken op mijn 60ste. Maar dat kan niet. Heb niet goed genoeg gezorgd voor mijzelf, een aantal keren in mijn leven weer helemaal vanaf nul moeten beginnen, een scheiding, ontslag een aantal keren en daarna weer helemaal onder aan de ladder beginnen en daar pluk ik nu de wrange vruchten van.

Gelukkig is die stomme reclame van Het Zwitser Leven gevoel niet meer op de tv.


Foto van Pixabay


Maar er is bij mij helemaal geen verlangen naar een Zwitser Leven Gevoel aanwezig. Gewoon verlangen naar Leven vind ik eigenlijk al heel mooi. Dat ik dat voel. Dat ik voel.

Of een kusje van mijn kleinkind. Eigenlijk de onbetaalbare dingen van het leven, die een onbeperkte houdbaarheidsdatum hebben.

Grappig; krijg op zondag (maar dat zal wel niet in de berekening van de methodiek zijn meegenomen; ik snap ook nog wel dat er niet een medewerker NU aan het tikken is) NOG een keer een reminder voor een afspraak met de fanclub via SMS.

Hou de postduif in de gaten, want die komt van de week natuurlijk ook geheid langs met een briefje aan zijn poot.










5 opmerkingen:

Anoniem zei

Mijn collega die ruim 5 jaar jonger is zei van de week dat ik maar mazzel had want ik mag over 9 jaar met pensioen, ik ben dan 67. Grappig detail is wel dat ik ruim 8 jaar langer aan het werk ben en bovendien al ruim 10 jaar 30 uur in de week werk en zij maar 10 uur. Dus toen ik voorstelde om dan maar te ruilen zag ze daar toch maar van af.

Anoniem zei

Vergeet de duif niet te voeren ...

Happy Earl Grey zei

De tijd zal het leren hoelang iedereen moet werken, tip: Tel de jaren niet af. Je kunt er namelijk niet van op aan. Groetjes

Anoniem zei

Waar ik allemaal niet voor heb vetaald waar ik nooit gebruik van heb gemaakt......

Liesbethblogt zei

Hmm ja de vut grappig tegen de tijd dat ik met pensioen ga zal ik wel 70 zijn. Dat is zo ver weg dat verwacht ik niet eens te halen.