Ja, koud, maar toch de wekker midden in de nacht gezet, kleren aan, sjaal om, contactlens in en kijken naar het westen, daar was het het best te zien.
Maar al snel, nadat ik door alle felle tuinlampen had heen kunnen kijken, zag ik dat de lucht dichtbewolkt was. Niets te zien daardoor. Maar een paar open plekjes. Heb er echt wel een half uur naar staan turen. Ook om mijn ogen te laten wennen aan het relatieve donkerte.
Jammer, want altijd zo mooi om te zien. En om alles hier op aarde weer even te relativeren.
Helaas Pindakaas dus. Om over pindakaas te spreken. Gisterenmiddag hing ik mijn pindakaashouder vol met een pot pindakaas voor de vogels buiten en vond nog een vetbol (in een luchtdichte doos opgeborgen) en een netje pinda's.
Ook weer gratis entertainment, al die vogels die nieuwsgierig komen kijken en proeven.
Dan is het leven simpel en mooi. Als je oog blijft houden voor het kleine maar meest waardevolle. En je niet bang laten maken door een gek op de werkplek van je kinderen. Of een terrorist in een dichtbij buitenland. Zodra je ze in je hoofd laat kruipen hebben ze gewonnen. Kopkracht schreef Adriaan van Dis in zijn boek Familieziek. Kopkracht!
6 opmerkingen:
Ik heb aan je gedacht, ik wist dat je weer zou gaan kijken. Wat jammer dat je niets zag.
Mooi woord, kopkracht! En jij hebt het al!
Jammer hoor! En nee... alsjeblieft niet bang worden, want dan hebben we geen leven meer
Jammer dat je ze niet kon zien. Ik had het je zo gegund.
ohhhhhhhh gelukkig ben ik in mijn warme bed gebleven had even op willen staan:-) fijn dat ik het niet gedaan heb :-)
Wat een mooi woord: kopkracht. Ik had ze ook wel willen zien de vallende sterren, maar glad vergeten.
Een reactie posten