Lekker!

Nam me al voor om ook vandaag zoveel mogelijk te genieten van het mooie weer en lekker in de tuin te gaan poeren.

Het gras mocht eigenlijk wel gemaaid worden, maar ik heb het toch maar met een handknipper geknipt. Kantjes afgestoken en her en der tussen de planten aangewaaide plukjes gras verwijderd. Ik heb maar een postzegeltje grasland hoor, dus dat klinkt zwaarder dan het werk was. Geen motormaaier nodig. Of tuinman. En ik verdeelde het knipwerk ook nog over twee dagen (gisteren en vandaag). En ondertussen wat kattenpoep tussen de hoge grassprieten verwijderd. Tsja...weten die katten veel. Hoop dat ik deze lente en zomer vooral veel planten met bloemen in mijn tuin krijg want goed voor de insecten en vlinders.

Wat was het fijn om, met een winterjas aan nog wel, buiten te kunnen zijn. Koffie buiten te drinken, krantje lezen, zien hoe alles weer langzaam tot leven komt, her en der bolletjes boven de grond piepen, het eerste zevenblad ook weer hallo zegt. Genoeg te doen weer. En juist dat tuinwerk, dat houdt je zo lekker bezig dat je geen ruimte meer in je kop hebt om te piekeren over de Participizzawet waar je kennelijk onder gaat vallen. Met alle verplichtingen die daar bij horen en met de billen bloot moeten op alle vlakken.

Maar wat moet dat moet en ook dat zal ik wel weer overleven. Als ik er maar om kan blijven lachen en gelukkig kan ik dat nog steeds.

Zo fijn om de hele middag op een terras te kunnen zitten en in de tuin te werken. Kost niks, maar levert zoveel plezier op. Mooi om die tere sneeuwklokjes weer te zien bloeien.

Foto van Pixabay

Gisteren maakte ik wel een heel zuinig soepje. Maar tsja...de knip is leeg dus ik moet wel en ik weet dat ik van vrijwel niets toch nog iets kan maken. Had in oktober een pompoen gekocht, in eerste instantie voor de versiering, want leuk herfstig en die zou ik dan later nog wel soldaat maken. Tot ik vorige week dacht dat ik maar eens dat ding moest verwerken, voordat de schimmel erin kwam. Wat op 1 plekje al was begonnen. Gewoon wegsnijden.
Had ook nog een Selderijknol, die ook, als een ingedroogd hoofdje, steeds kleiner werd, dus die er ook bij gedaan. Heerlijk soepje. En met aardig wat groenten erin (bleekselderij en wortel en uiteraard altijd ui en knoflook als basis en aangefruite komijn). Daar kom ik wel een aantal dagen mee door.

Dus gisteren geen weekboodschappen gehaald en ik moet me bedwingen om dat ook vandaag niet te doen. Doen met wat ik nog heb en creatief zijn. Kan best. Nog steeds dik hoor, dus ik verhonger echt niet. En nog wel wat maaltijden in de diepvries.

Ben blij dat mijn moeder aangaf dat ik mijn reiskosten van het uitje van haar krijg, want dat zijn nou net de dingen die mij nekken.
"Even weg" is meestal beperkt tot of de benenwagen of - als ik mezelf daartoe dwing en niet denk aan vallende fietssters, ikzelf dus,  - op de fiets. Dus natuurlijk maakt dat je sociale leven ook kleiner.
Dat ik nu moet nadenken over wat ik 'krijg' in het kader van de Participizzawet, of dat 'mag'...brrrrr..zo niet fijn om zo onzelfstandig te zijn.

Maar genoeg gemiezemuis; wat een verschil maakt het als de zon schijnt, de lucht blauw is en ik oog heb voor alle mooie dingen in de natuur. Die er altijd al zijn en zullen zijn. Verschil is dat ik bewuster kijk. Je gaat het pas zien als je het doorhebt tenslotte.