Las via de luisterbieb het boek (Knap voor een dik meisje) van bovenstaande vrouw, die heeft meegedaan met Obese. Daarin zagen wij de supersnelle metamorfose van een obese vrouw naar een vrouw met een gemiddeld postuur.
Alleen voelde ze zich in haar hoofd niet beter. En kwam na Obese weer aan. En schreef daar een boek over.
Vrijwel iedereen is het erover eens dat het afvallen niet eens de grootste job is, maar het eraf houden. Blijvend. Want je kan niet je hele leven op een streng dieet blijven. Je moet leren omgaan met je oude verslaafde gedrag. Maar ook met de wereld waarin je leeft. En erachter komen waarom je dat nodig hebt (gehad). Of, zoals zij, dat je een gendefect hebt waardoor je nooit een 'vol' gevoel hebt. Kan blijven dooreten en ook door wil eten.
Las via Blendle ook nog een mooi artikel in Trouw over Obese. En wat ik jaren terug al hoorde, dat als het je lukt om 10% gewicht blijvend eraf te houden, dit al een enorm winst is voor je gezondheid. En dat is stukken realistischer dan 60 kg eraf moeten houden.
Maar het bijbehorende gedrag wat tegenwoordig Fatshaming heet; pijnlijk. Waarom altijd kandidaten in hun ondergoed op de weegschaal zetten? Willen we echt alle vetkwabbels zien en dan thuis verzuchten dat het bij ons zo 'erg' nog niet is? Ja, dat willen we, kennelijk.
En met een zak chips erbij kijken we dan hoe de kandidaten keihard trainen om over een paar maanden later slank en opeens 'gelukkig' op de weegschaal staan. Nu begint het leven!
Ook lang zo gedacht en zo geconditioneerd, maar het leven dat is gewoon al begonnen toen ik geboren werd.
6 opmerkingen:
Ik vind het geen leuke programma's, heb altijd erg met de kandidaten te doen en het gevoel dat ze niet op de lange termijn geholpen worden.
Alsof je alleen gelukkig kunt zijn en meetelt als je slank bent..
Dat boek ken ik nog niet, maar dat klinkt interessant. Ik ga kijken of ik het kan reserveren!
uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je wel degelijk gelukkiger kunt zijn als je slank(er) bent
Ik heb het ook opgegeven om ooit nog superslank door het leven te gaan. Dat lukt mij echt niet! Ik was een dik kind en werd een dikke volwassene en nu een dikke oudere. Ik ben er in de afgelopen 3 jaar in geslaagd om blijvend 14 kilogram gewicht te verliezen en dit werkte heel goed voor mijn diabetes. Ik hoopte mij ook een stuk fitter te voelen, maar dat is helaas niet het geval. Alle spieren en gewrichten doen nog steeds pijn.
Misschien ga ik dat boek ook maar eens lezen. Ik heb wel het boek "Vet Belangrijk" gelezen. Dat gaat over de functie van vet en ook over fatshaming.
Elke keer als ik weer 10/15/18 kilo's kwijt was riep ik ,ik wil nooit meer zo dik zijn ,echt niet ! Ook ik ben nu toch echt een dikkere oudere zoals Aaf schrijft .Ik kijk niet erg graag in de spiegel want dan zie ik wat ik mezelf aangedaan heb .En ja als ik op Maandag naar TLC kijk troost ik mezelf dat het met mij niet zo erg is ,maar intussen heb ik wel een gewicht met 3 cijfers ,broekmaat 48 en boven 50/52 .En ja ik voelde me veel fijner als ik op een goed gewicht was en het gaf me zelfvertrouwen wetend dat ik er goed uitzag,maar dat is verdorie alleen de buitenkant .Ik ben gewoon hetzelfde mens of ik nu 70 of 100 kg weeg .!
Ik heb weinig zelfvertrouwen. Nog steeds. Ik weeg 57,5 kilo bij een lengte van 1.58 meter.Ik heb maat 36/38 en gelukkig word ik er niet van.
Het zit niet in het gewicht. Dat wil ik alleen maar zeggen. Je moet van jezelf houden en accepteren. De binnenkant is veel belangrijker dan de buitenkant. Echt waar.
Dankjewel voor je tip van het boek. Ik heb het bij de bieb besteld. Ik vind je trouwens een geweldig mens, moeder en oma. En laat niemand je wat anders wijs maken.
Liefs Joanne
Een reactie posten