En inderdaad sommige mensen dan botweg zeggen..dan neem je toch gewoon een nieuwe!
Deed me eraan denken om voor mijn zus een kaartje te sturen, want een jaar geleden ongeveer overleed haar kat plotseling. En ze was daar nog maanden heel verdrietig van. En een beetje overstuur.
Zou haar ook dat boek graag laten lezen, maar ze leest eigenlijk alleen tijdschriften. En volgens mij is ze geen lid van de bibliotheek.
Maar fijn boek, ook als je geen huisdier hebt.
Gelukkig gaat net de zon hier af en toe schijnen, want bij wakker worden was het grijs en grauw. En gisteren in de tuin gewerkt, maar vond het ook nog fris, dus nog winterjasje aan.
8 opmerkingen:
Wij namen al drie keer na een paar weken "een nieuwe". Mijn ervaring is, dat het plezier van een pup helpt bij het missen van de oude hond.
Heel herkenbaar!
Gelukkig hebben wij nog een hond, maar Tess missen we nog steeds
Fijn weekend.
Ik heb haar een tijd geleden bij DWDD gezien, waar ze over haar boek vertelde.
Wij hebben al van veel dieren afscheid moeten nemen, maar het meeste verdriet hebben wij allemaal om onze hond Donna gehad. Donna was een bouvier, een schat van een beest, die helaas ziek werd en slechts 15 maanden mocht worden.
Ik vind verdriet om een overleden beest normaal: je beestje heb je hele dagen om je heen, je houdt ervan en als het dood gaat dan is er verdriet en rouw.
Onze Mac ging dood in 2013. Ik mis hem nog steeds. Dit jaar is voor het eerst dat ik niet meer meteen kijk naar waar zijn mand stond, als ik uit bed beneden kom
Onze vorige Poes Kim had kanker en na de operatie vertelde de dierenarts dat als het terug kwam opereren geen zin had want het zou terug blijven komen .Ze was niet zo jong meer ruim 13 jaar en het kwam al snel terug .Een tante van mij maakte de [ fijne ] opmerking '' dan laat je dat beest toch afmaken'' Ongelooflijk hoe kil mensen kunnen zijn .Kim heeft nog 5 jaar geleefd met de ziekte en toen kwam de tijd dat het slechter ging en we de beslissing moesten nemen om haar in te laten slapen .Het doet zoveel verdriet en het heeft heel veel jaren geduurd voor ik weer een poes in huis wilde .
Wij kregen Sofie snel na Guusje. Vervangen deed ze niet meer wel troosten. Het scheelt, in ieder geval voor mij, heel erg dat Guusje 17 jaar is geworden dan ben je erop voorbereid al is het evengoed een groot verlies maar een jonge hond verliezen lijkt mij echt een drama.
het is ook zó lomp om te zeggen tegen iemand die een huisdier verloren heeft dan neem je toch een nieuwe... of het is maar een kat/hond/konijn...
grrrrrr. daar kan ik me zó kwaad om maken hé,
dieren nemen een héél belangrijke plaats in in mijn leven, soms nog meer dan mensen...
Een reactie posten