Erg lief en leuk om meegenomen te worden naar iets geheel anders dan...nou ja..ik kom niet zo vaak ergens, dus gewoon leuk om eruit te zijn. En met mijn lieve vriendin natuurlijk.
Vond het grappig dat het Happinez festival zelfs een bijpassende bus had geregeld om mensen van het station of van een parkeerplaats op te pikken; de Pendelbus.
Veel workshops, veel kraampjes met van alles en nog wat, wat ook maar enigzins te maken heeft met Spiritualiteit en Postivieve Energie (dus ook letterlijk een Energiebedrijf!!)Zelfgroei en verdieping, veel guru's (vooral veel zelfbenoemde), veel 'mooie' meisjesvrouwen, 3 mannen en een groot centraal plein waar je even rustig kon zitten uitpuffen in een soort kas met een hele leuke styling, veel groene planten.
Kreeg van mijn vriendin een massage-sessie aangeboden, maar daar had ik geen behoefte aan. Niet daar, niet van een vreemde. Lekker star ben ik weer. Maar vriendin vond juist dat ik heel goed ben in mijn grenzen aangeven, op een nette manier. Leuk om er op die manier naar te kijken. Dat er daarna toch iemand aan me ging zitten, daarvan moest ik bijna #me2 denken. Blijf toch van me af!!! Maar moest er ook een beetje om gniffelen.
Een hele fijne dag, leuke plek waar niemand last van ons had, want ver van de bewoonde wereld, in ieder geval droog, wel fris buiten, maar ach, nog steeds een wintertrui aan en heerlijk om mensen te kijken. Om mooie spullen te zien, die ik allemaal niet echt nodig heb om toch Happinez te zijn.
Wat ik het allerleukste vond was een Zangcoach-sessie bij Labette Labeij. Had een tijdje terug haar autobiografie gelezen en kende haar naam van een oud-collega die zanglessen bij haar heeft en ze traint half zingend Nederland. Ook is ze bekend als zangcoach van The Voice.
Wat fijn om je stem te vinden. En samen met een zaal vol, tweestemmig te zingen. In je lijf te voelen hoe het is als je vanuit je buik een schreeuw laat horen of netjes vanuit je borst (of keel). Toen ik in de avond thuis werd gebracht merkte ik dat ik helemaal niet meer wist WAT we nou hadden gezongen. En schoot de Alzheimer-voorschotangst me even te binnen. Maar ik bedacht ook dat de informatie ergens in een hokje in mijn hoofd zit en het er wel weer uitkomt. Niet te ingespannen gaan denken en zoeken...laat het maar vanzelf komen. Laat het los. Neeeee...niet Babette gaan mailen!
(ja...klok kon ik nog tekenen. Op kwart voor twee. En Pindakaas ruiken...oh shit...op!! )
Las een boek voordat ik ging slapen en opeens maakte mijn neuronen ergens connectie denk ik want er schoot een zin in mijn hoofd...Snel op Youtube gezocht en ja hoor....dat was 'm.
De persoonlijke blessing van Swami Ramboetantotrammelkast hebben we overgeslagen en lekker in de rij gaan staan voor de Pendelbus terug. Tijdens het wachten vaarde er achter ons een mega hoge cruiseboot voorbij. Als je niet keek, dan zag je het niet. Dat alleen al is een diepe waarheid. Johan Cruyff zou 'm bedacht kunnen hebben.
3 opmerkingen:
Dat klinkt als een hele fijne dag! En wat een prettige vriendin heb je, die je zoveel ruimte geeft : )
:-)
Joepie, weer een leuke herinnering gemaakt!
Een reactie posten