Maar dat ik dan alweer op de fiets erheen moet (want vind het onzin om zo'n klein eindje met de bus te gaan), dus in mijn hoofd al de hele route gescand heb en nu nog steeds niet weet of ik wel ergens op een verhoogde stoep kan afstappen, da's niet zo fijn. Dat malen. Door juist steeds meer te fietsen wil ik ervan af, dat nadenken en shit...ik kan niet 'zomaar' afstappen, want dan blijft mijn been hangen en donder ik om.
Maar goed; het pletten tot pannenkoek (spekpannenkoek)dikte is weer achter de rug. Er hing een bordje dat 1 op de 7 vrouwen met borstkanker te maken krijgt in haar leven. Wat dit precies betekent (want volgens mij hing er 2 jaar geleden een bordje dat dit er 8 waren) is niet helemaal duidelijk, maar het deed me wederom bedenken dat het niet onlogisch zou zijn als ik iets zou hebben. Waarom ik niet.
Afbeelding van Rudy and Peter Skitterians via Pixabay
Maar uitgeplet en weer de fiets gepakt (jaaaa, er was een hoog stoepje) vond ik, en ik had dat al op mijn kalender geschreven met een vraagteken, dat ik ook maar weer eens naar de kapper moest of eigenlijk mocht. Want ik fiets erlangs en dus kleine moeite om daar af te stappen (oh God...) fiets in het rek en naar de winkel.
Zonder om te vallen af kunnen stappen en wat een mirakel; er zat niemand te wachten en er zat ook niemand in de behandelstoelen. Ik kon direct naar de wasbak. Fijn weer een stuk eraf laten halen en in model laten knippen, goed doorgesproken hoe ik het wil en vooral hoe niet en dat ik het thuis vrijwel nooit föhn en zeker niet met allerlei borstels en dan met een kapsel a la Beatrix de deur uitloop, wat ik thuis nooit meer na kan doen. Bij de kassa bleek uit de administratie dat ik al een half jaar niet was geweest. Oeps.
Met een lichter hoofd bedacht ik me dat ik dusssss nu ook voor een fiets moest kijken met een lagere instap. Dus daarhenen gelopen, naar de fietsenmaker. Tsja...leuk maar nogal duur, dus nog maar eens nadenken hoe ik dat op een andere manier voor elkaar kan krijgen. Het heeft geen haast. Plus dat ik het nog steeds heel eng vind om een nieuwe fiets te hebben. Het jatgevaar is hoog. Dus ga dan liever voor een wat ouder uitziend exemplaar (of, wat ik nu heb; wel nieuw maar koopgoed en dan een heeeeeel oude set fietstassen erop. Dan oogt het ook oud).
Als ik fietsend weer terugrij (neee....nu eens niet via een omweg (dan hoef ik niet af te stappen), maar hup...immer gerade aus en je kan het!! En moet je stoppen voor een stoplicht en er is geen stoepje, of geen ruimte voor jou bij het stoepje...Je kan het!!) lijkt het of het hele dorp op Stella fietsen rijdt (allemaal lage instap) of op dure merkfietsen ook met lage instap. Of ik zie die NS-fietsen, ook met lage instap..Waar koop je zo'n model? Ik weet dat het brein zo werkt (net als je net zwanger bent, dan lijkt het alsof iedereen dat is) en weet ook dat ik niet zo mag zeiken.
Ik heb een fiets, ik kan fietsen dus klaaro die klaaro ermee. Ophouden nu. Focus op hoe fijn het is dat je heel thuis bent gekomen en van jezelf niets meer hoeft uit het Vakje Verplichte dingen. Nou ja...misschien nog een sollicitatie eruit gooien.
Ontspan. Relax.
8 opmerkingen:
Tot voor een paar jaar had je hier in Groningen "tietenpletterbussen" die een tijdje in iedere buurt stonden, zodat de bus altijd in de buurt was. Nu helaas niet meer. Ik moet nu ruim 18 kilometer fietsen voor het onderzoek, 9 km heen en 9 km weer terug. Vanaf je 50e krijg je een oproep, het zijn dus allemaal vrouwen op leeftijd. Hoe krijgen ze het verzonnen dat er in de stad Groningen nog maar 1 centrale plek is voor dit onderzoek! En natuurlijk in het rijke, welvarende zuiden van de stad.
Ik kan het op de fiets nu nog wel doen, maar ik weet niet hoe dat over een jaar of wat is!
Hier stat er ook maar 1 bus voor de hele regio, dus de meeste vrouwen moeten er een stuk voor rijden, maar dat zijn we hier wel gewend. Er wordt hier wel naar de postcodes gekeken, dus vrouwen die bij elkaar in de buurt wonen krijgen een oproep voor dezelfde dag. Ik ben twee maanden geleden geweest en alles was gelukkig goed.
Dappere dodo.
Ik was dinsdag aan de beurt en ging daarna ook naar de kapper, toevallig he
Ik ben in de gelukkige positie dat ik het kan lopen. 10 minuten van mijn huis. Ik ben in november geweest. Alles goed. En altijd weer blij dat ik geweest ben.
Liefs Joanne
Ik dinsdag tandarts en daarna kapper.
Ik zie een patroon :-D
Ik kocht net een reserve-fiets "voor erbij". Die fietsenmaker verkoopt ook tweedehands fietsen (betaalbaar en met 3 maanden garantie) en hij had er die keer - is lang niet altijd zo - eentje in mijn maat staan. Klein dus! Als ik mijn been strek, raak ik met mijn tenen de grond... en kan ik me zo van het zadel laten glijden. Heerlijk.
Ik ben recent voor het eerst geweest, en vond het ook wel fijn dat het bestaat inderdaad dat borstonderzoek.
Een fiets met een lage instap klinkt als een goede oplossing voor je. Het lijkt me erg stressvol als je niet goed weet of je anders wel goed kunt afstappen.
Een reactie posten