Maar merkte ook dat ik in mijn hoofd weer even bij Man met Hond was. Hoe ook hij deze boom bijzonder leuk vond en de hond ook. Hoe ik iedere dinsdag door hem en hond werd opgehaald en we gingen lopen. Meestal ook nog door weer en wind. Hij heeft me geleerd dat ik wel degelijk iets kan op dat gebied.
Maar ook dat er heel even een verlangen was. Naar gezien te worden door hem. Aangeraakt. Of door eigenlijk een willekeurige hem. Ja, daar kreeg ik wel eventjes de ballen van in mijn broek.
Ook omdat ik daar in dat bos natuurlijk alleen maar stellen zag, gezinnen en niet mensen alleen. Die straks in een leeg huis thuis kwamen en dan 'lekker' overdwars in hun bed konden liggen.
Al heel snel snapte ik maar al te goed dat weer contact met MMH aanhalen tot niets zou leiden. Behalve tot frustratie bij mij op den duur. Ik denk zelfs op heel korte duur. Want ik heb door schade en schande geleerd dat mensen niet wezenlijk veranderen. Ook niet als je dat aan ze vraagt. Of zegt dat je last van dit gedrag hebt.
Zolang iemand er kennelijk zelf geen last van heeft..waarom veranderen? En dit zijn ingeslepen gewoontes van jaren en jaren. Of gewoontes? Gewoon gedrag. Leren accepteren dat dit is hoe hij in elkaar zit. Zijn leuke kanten, maar dus ook die veel minder leuke kanten.
En dat gaat niet met mij samen. Tenzij ik mijzelf weer geheel uitgum. En misschien ben ook ik wel te egocentrisch nu dan om nog met iemand samen te kunnen zijn. Te lang alleen geweest.
Als ik alleen maar naar mijzelf kijk, hoe moeilijk het is om mijn eigen gedrag te veranderen, alleen voor mijzelf en ten bate van mijn gezondheid en zelfs dat een opgave is. Dat gedragsveranderingen bij mij met babysteps gaan.
Nee, batterijen (oplaadbare) zijn toch goedkoper. En betrouwbaarder.
3 opmerkingen:
Haha, die batterijen.....! En verder, ja de meeste mensen veranderen niet, een enkeling wel, die zich bewust bezig houdt met levensinstelling en zelfkennis. En babysteps zijn een prima aanloop. Doe je goed, hoor!
:-) Je hebt gelijk, voor zo'n klein stukkie worst hoef je geen varken te hebben toch..
geweldig zo'n boom in het bos, dát vind ik nou nog eens een supertof idee
Ben 20 jaren alleen geweest na mijn scheiding. Had af en toe wel een korte relatie maar kwam er snel achter dat te graag willen niet de relatie oplevert waar je van droomt. Moest te vaak mijn gedrag aanpassen of kanten van iemand accepteren waar ik niet gelukkig van werd. 5 jaar geleden kwam ik iemand tegen waar ik stapelverliefd op werd, maar na een paar maanden gaf hij aan niet toe te zijn aan een relatie omdat hij te veel dingen moest verwerken. Al vertelde hij dat toen niet en verbrak zonder enige uitleg het contact. Vorig jaar kreeg ik van uit het niets een belletje en kregen we weer contact . Eerst gewoon als vrienden en meestal alleen via internet omdat hij meer dan een uur reizen woont. Hij heeft toen uitgelegd waarom hij toender tijd het contact verbrak. Dit jaar zocht hij steeds vaker contact en we gingen samen dingen ondernemen en hij kwam steeds vaker langs en een paar maanden geleden vroeg hij ineens , hebben we nu een relatie????? Tja daar lijkt het wel op. We wonen niet samen en of dat ooit zover komt???? Geen idee, we hebben het leuk samen en we zien wel wat de tijd brengt. Tegen iedereen die zegt het lukt me maar niet om iemand te vinden zeg ik daarom , zoeken naar iemand heeft niet zoveel en soms komt er zomaar iemand op je pad als je het niet meer verwacht.
Ans
Een reactie posten