donderdag 19 december 2019

Ouwe bedelaar

Altijd op je qui vive blijven financieel. Niets laten glippen of denken...ach...voor deze ene keer. Laat maar.

Dus toch maar weer achter onterecht afgeschreven geld aanzitten. En ondertussen nadenken wat dat 'bellen' dan kost. Waarom kan je trouwens nergens 'gratis' bellen naar instellingen?

Blijven rekenen. Kloppen de jaarschattingen? Moet ik volgend jaar toch niets bij- of terugbetalen?

Als ik hier ingrijp, wat voor effect heeft dat dan daar. Schrap ik mijn laatste luxe ook nog.

Nadenken, rekenen, je kop erbij houden. (Denk hier dat oude cabaretstukje van Youp bij..Lenen, lenen, betalen betalen - zo'n ritme gaat er dan in mijn hoofd om; tamelijk gekmakend). Al leen ik nooit meer. Al heel lang niet meer. Dan bijt ik liever op een houtje. Nog gezond ook. Eventueel met marinade van stokje.

Toch maar de kachel niet hoger zetten.
Niet meer elke dag douchen (wel wassen hoor; maar ouderwets bij de pomp).
Geen extra zorgkosten maken die niet gedekt zijn in je budgetverzekering.
De hele week Vaak soep eten. Wel vers gemaakt. Geen pakjes of zakjes.

Nu nadenken wat wijsheid is; overstappen naar de het gemeentelijk aanbod zorgverzekering. Een rijkelijke verzekering waar ik veel meer voor ga betalen dan wat ik nu voor de budgetverzekering betaal, maar waarin het eigen risico is meeverzekerd en allerlei andere zaken waar ik nooit gebruik van maak (of wilde maken of durfde te maken).
Ga ik dan opeens in 2020 heel veel gebruik maken van de zorg? Omdat het 'kan'? Dat vind ik zelf zo verkeerd. Maar ja...HEB ik nog wel een keus, want kennelijk wil het er niet in mijn systeem in dat ik al enige jaren behoor tot de minima (niet qua kledingmaat helaas).

Heb ook geen tatoeages, dure honden of katten of rookgewoontes en geen schulden. Maar sparen wordt direct afgestraft. Er zijn dus diverse perverse prikkels om mensen niet te stimuleren zich te verbeteren. Vind ik. En daarom vind ik het erg ingewikkeld om wel die complete verzekering te nemen.

En al helemaal niet bij die ene aanbieder want mijn clientgegevens komen dan bij dat klote callcenter terecht waar ik ooit mezelf letterlijk gek gewerkt heb (gewetensbezwaren, mijn morele compas draaide door weet ik nu) want die bellen voor diverse campagnes van deze partij. Al jarenlang. Krijg je advies over overstappen, maar van iemand die een training van 2 uur heeft gehad op dit gebied. Vooral welke knoppen in de software je moet aanklikken.

Komen clienten op mijn spreekuur die wel even een bijdrage van de sociale dienst door ons willen laten regelen voor leuke kleding. Omdat het kan. Kennelijk. Denken ze. Hebben ze gehoord. Of krijg ik advies om toch maar wel voor mijzelf iets aan te vragen, want je krijgt het volle pond, ook al geeft de factuur aan dat je minder hebt uitgegeven. Echt? Echt?..

Ben ik te streng voor mijzelf? Want ik ben altijd opgevoed en heb ook mijn kinderen zo opgevoed dat als je geen geld hebt voor dit soort zaken, je moet kijken waar je kan besparen. En anders niet dus. Niet alles maar in de soep laten lopen want daar is een kantoortje en die regelen alles voor je. Van Kale Kippen kan je niet plukken toch?

Dus maar weer rekenen en dan snel de knoop doorhakken dan is dat ook weer gedaan. Iemand nog advies vanuit ervaring? Hoor het graag.

Wat heerlijk voelt is dat ik mijn zoon even wat kon aanreiken. Hij was even hier in mijn stadje voor de tandarts (wat is dat ook alweer???) en had nog iets nodig en moest daarna door naar zijn werk. Of ik dat toevallig had en zo ja, kon ik dat dan even brengen, terwijl hij daar was. Yep. In huis en in staat om te fietsen en even snel wat te brengen. De voldoening die zoiets kleins weer kunnen doen me geeft...heerlijk! En direct maar even met de laatste centen haha... nog wat voor het NIET-Kerstdiner met kroost gehaald voor dit weekend.

Hoop dat Youp even zijn kop houdt. Want uiteindelijk is het leven te kort om me hier zo druk over te maken.





10 opmerkingen:

Anoniem zei

Prachtig ,Jules! De dood is hier

Alice K. zei

Ik vind het schandalig dat jij rond moet komen met zo weinig geld. En ik vind jouw leefomstandigheden nogal spartaans: niet elke dag douchen, koud in huis, vaak soep eten... ik vind het heel knap dat je rond komt. Ik snap ook jouw vrees om aanspraak te maken op potjes, omdat er dan wellicht weer een addertje onder het gras zit... Wordt het beter voor je als je de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt? Nogmaals ik bewonder hoe je alles regelt en hoe je je leven inricht.

Groetjes, Alice

pourquoi pas ??? zei

Wat ben je toch een moedig mens en altijd weer aan anderen denken zoals gisteren met die takken. Heel veel mensen zouden een voorbeeld aan je kunnen nemen. je bent een schat.

Anoniem zei

Is het misschien mogelijk om voor je vrijwilligerswerk een vergoeding te vragen/krijgen?
Sinds 1 januari 2019 kan uw organisatie een maximale onbelaste vergoeding geven van € 170 per maand en € 1.700 per jaar aan een vrijwilliger. Over deze vergoeding is de vrijwilliger geen belasting en premie volksverzekeringen verschuldigd. Daarnaast hoeft uw organisatie over deze vergoeding ook geen premies werknemersverzekeringen te betalen. Per 1 januari 2020 worden deze bedragen jaarlijks geïndexeerd.
Misschien kun je dit eens bespreken op je werk?

Janne zei

Waarom zou je geen gebruik maken van de potjes die er zijn? Toen je werkte droeg je toch ook je premies etc. af. Met de vergoeding voor je vrijwilligerswerk kun je een keer vaker douchen en in de koude maanden de thermostaat een graadje hoger zetten!
De zorgverzekering via de gemeente is niet voor iedereen met een uitkering aantrekkelijk.

Mirjam Kakelbont zei

Je moet wel lief voor jezelf blijven, hoor.
Fijn dat je je zoon nog even hebt gezien, Cellie.
Heel jammer van Jules; echt een gemis.

PetraH zei

Ik ben er ook vóór, dat jij lief bent voor jezelf. En dus af en toe de hulp die jou aangeboden wordt, aanneemt.

Er wordt soms verschrikkelijk omgesprongen met mensen. Je wordt soms onterecht niet betaald naar wat je "produceert", dwz wat je verbetert aan de maatschappij/aan het leven van anderen. En al helemaal niet gewaardeerd naar wat je waard bent. Sommige mensen krijgen veel teveel (denk aan die artiest met z'n banaan tegen de muur), anderen worden onvoldoende gewaardeerd.

Ik zou dit zien als een indirecte "betaling" voor wat jij aan waarde toevoegt aan deze wereld. En dan is het nog maar een zeer klein percentage van wat jou echt toe zou moeten komen.

Gebruik het goed, en "pay it forward" - zoals je nu ook al doet.

Omdat je het waard bent ;-)

nicole orriens zei

Ik heb ook geleerd om de tering naar de lering te zetten. Bezuinigen en dingen gewoon maar niet doen als het financieel niet kan.

Kliefje zei

Ik word hier zo verdrietig van, jou zo te zien worstelen met alles.
Gun je rust, op alle gebied.
Lijkt me zo bizar moeilijk om weetikhoelang zo door te gaan.
Respect voor je!
xx

Villasappho zei

Het is gewoon klote als je zo enorm op moet letten dat zelfs de normale dingen als de tandarts niet kunnen. Zo hoort het niet maar ik weet dat er veel meer mensen zo moeten leven, ook degene die geen domme dingen hebben gedaan en daarvoor moeten boeten. Kijk gewoon wat een potje je hier en daar kan bieden en koop er dan iets blijvends van. Iets waar je lang plezier van hebt. En wees niet zo streng.