Ongehoord

Merkte ik dat het grote zware kettingslot van mijn fiets niet meer dicht ging. Wat lastig is, want ik stond ergens geparkeerd in een drukke winkelbuurt en twee sloten zijn dan gewoon nodig. Om daarna je fiets nog terug te vinden. Niet als Kerstkadootje 'weggegeven' aan iemand anders. Dus moffelde het slot maar een beetje om mijn voorwiel en het nietje. Alsof het dicht zat. Ook mijn slot is goed in Faking it.

Thuisgekomen olie erin gedaan, maar dat hielp niks. Goed gekeken wat ik er zelf aan kan doen, maar het slot is 'lam'. Het sluit niet. Denk echt dat iemand ermee heeft zitten pielen om fiets mee te kunnen nemen. Dus moest wel een nieuw slot aanschaffen. Want geen fiets = geen vervoer en ik ben juist zo blij dat ik weer kan en durf te fietsen en dus weer een grotere wereld heb. En me al voorgenomen om die wereld steeds groter te maken. Stap voor stap. Misschien durf ik ooit wel weer met de fiets naar een echte stad! Doel 2020!

Blij dat het nog (net) kan. Zo'n slot kopen. Dat ik niet zoals clienten op mijn vrijwilligerswerk hoef aan te kloppen met een stapel onbetaalde rekeningen en niet meer weten hoe je die ooit nog kan betalen. En de bodem onder je bestaan uitvalt. En jij dus ook valt en valt en valt in een kennelijk bodemloze put. Er geen reservepotjes meer zijn omdat je al jarenlang op een minimum leeft. Of zelfs onder. Niets snapt van toeslagen. Of verkeerd bent voorgelicht door een goede vriend. Die er kennelijk ook de ballen van snapt.

Die toekomst ligt voor mij nog steeds op de loer. Maar ik zie nu beter wat er echt toe doet. Niet die nieuwe outfit voor Kerstmis, een nieuw setje ballen (sommige mannen hebben die in de uitverkoop gedaan), de mooiste wijnen (wijnen wijnen wijnen!!!), uit eten in de fijnste zaken of bij je thuis de hele Allerhande nakoken, naar de kapper kunnen en de volledige behandeling laten doen, dure versieringen in huis, uitgaan naar een feestelijk theater, reizen, de stad ingaan (dat uberhaupt al) en lekker shoppen.

Afbeelding van Jackie Ramirez via Pixabay 

Daarmee vul ik het gat in mijn hart niet echt. Wat mij energie en licht en lucht geeft en het gat in mijn hart vult is werkelijk voelen dat ik ertoe doe. En ergens bijhoor. Gezien wordt. Iets beteken voor een ander. Want je afgesloten voelen of weten, eenzaam voelen, ongezien zijn, dat is pas armoede. En ben je ongehoord dan richt je gewoon een Omroeporganisatie op.