Einde

Kreeg van mijn zoon te horen dat de zus van een vriend van hem uit het leven is gestapt. Ze kampte er al langer mee met dat ze het leven zwaar en moeilijk vindt. Maar zo'n bericht hakt er dan toch even in. Ook omdat ik de ouders ken en de vriend. Zoon en hij kennen elkaar al vanaf de basisschool. 

Zag ook die week het nieuwe NPO programma van Patrick Lodiers. Over relatief jonge mensen die de zin van het leven niet kunnen zien/ontdekken/pakken en er eigenlijk liever niet zouden zijn. Leven voor de dood heet het programma. Lijkt me voor hem een totaal andere insteek dan het programma wat hij tijden lang maakte - Over mijn Lijk -  over jonge mensen die weten dat ze binnenkort dood gaan door een ziekte en dat juist niet wilden en moesten leren accepteren dat het zo was.

En dan ook nog deze week het bericht van een vriend die me liet weten dat een familielid een poging tot zelfdoding deed bij hem thuis. 

Dit alles deed me terugdenken aan die collega die uit het leven stapte. Waar ik nog bij alle alarmdiensten mee heb geleurd en dan te horen kreeg dat de client zelf hulp moet vragen, niet ik namens hem. Dan heb je aan mij een goede hoor, want ik laat iemand niet zonder de juiste zorg achter. En toch stond ik een aantal maanden later bij zijn kist. 

Dacht terug aan een vriendin uit mijn jeugd waar ik weekenden lang mee gepraat heb jarenlang, maar haar permanente zwaarmoedigheid kon ik niet oplossen. Natuurlijk niet snapte ik achteraf pas. 

Aan gesprekken die ik voerde met mensen die mij op mijn vrijwilligerswerk midden in de nacht belden (werkte toen bij een 24-uurs telefonische hulplijn) eenzaam, met de pillen al in de hand. 

Toen ik een kaarsje brandde voor die families en even stil stond bij hun verlies ging mijn hart naar hen uit. Naar de nabestaanden, maar ook naar diegenen die er eigenlijk niet meer wilden zijn. 

Ben dankbaar dat ik in de ochtend wakker word en - soms wel eens uit mijn tenen - de zin heb kunnen vinden of halen om er die dag te zijn. En dankbaar dat ik er mag zijn. En uit ervaring weet dat dit niet allemaal vanzelfsprekend is, zelfs niet als het voor de buitenwereld lijkt dat je alles mee hebt. 

Dus fijn dat ik vandaag de dag mag en kan beginnen zoals ik dat prettig vind. Heerlijk gedouched met een lekkere geur die ik van mijn zoon en zijn vriendin voor Kerst kreeg. Haren gewassen. Ik kan gaan en staan waar ik wil, als ik zou willen en geniet van de Kersenbloesem in mijn boom in de voortuin, die eindelijk open is. En blij dat ik gisteren, met een mager zonnetje zo fijn in de tuin heb gewerkt. 

Kijken wat ik wel kan en als ik wat wil ook weer nadenken hoe ik dat toch voor elkaar kan krijgen.

                                                                            Afbeelding van Robert Armstrong via Pixabay