Gaf mijn iphone de geest. Althans de batterij. Is al een oudje en een krijgertje via mijn dochter. Toen ik wakker werd, stond hij niet vrolijk op 100%, maar een leeg zwart scherm zag ik. Dus ook geen wekker die afging. Gelukkig werd ik voor de wekker om 06.00 uur ging, al vanzelf wakker. Kijken waar mijn oude nood-Nokia lag. Oh ja, op de vaste plek. Maar daar moet ik nog een prepaid simcard in doen. En de huidige sim-card van mijn mobieltje is te klein om even daarin te frotten. Geen tijd vandaag om dat te regelen, dus ik geef het nummer van mijn werktelefoon door aan mijn kinderen. Ben ik toch bereikbaar.
Enfin; dat probleem kan ik nu - in de ochtend - niet bekijken, noch oplossen, want ik moest naar de werkplek. Vergadering was er belegd (die heel heel makkelijk online had gekund) en ik moest dus aanwezig zijn.
En ja hoor, alweer vertraging op mijn reis. Terwijl ik zo lekker vroeg al onderweg was. Trein zou op dit spoor 10 minuten later binnenkomen. Sta te wachten, wachten, wachten en komt hij ondertussen op het spoor achter mij binnen (niet gehoord) en als ik het opmerk en naar de deur ren...Doei!!
De trein die daarna zou komen; die kwam niet. Dus een half uur staan wachten. Had ik wel later van huis kunnen vertrekken.
In de ochtend vroeg een collega waarom ik niet bij die vergadering ingelogd was. Vergadering in de ochtend? Ik weet nergens van en heb ook geen uitnodiging gehad. Terwijl degene die de vergadering hield mij op kantoor had zien zitten, voorbij had zien lopen, maar kennelijk niet bedacht dat ik ook lid ben van dit team.
Toen ik vroeg hoe dit zat zei de manager dat hij me vergeten was uit te nodigen. Zo druk had hij het. Ging alleen maar over de samenvoeging van 2 bedrijfsonderdelen, waar het onze er eentje van is. Lees het wel in de krant dan. Want een samenvatting kreeg ik niet daarna. Om alles moet ik kennelijk expliciet vragen. He...hoe zit dat??? Hou me op de hoogte, ik hoor er ook bij!!!
Dus daar moet ik ook nog wat mee.
Op de terugweg ging de trein niet verder dan een station voor mijn eindpunt. Alweer gedoe. Veel mensen die zich afvroegen hoe ze moesten reizen. Ik kon het niet eens nakijken, want geen smartphone bij de hand. Gelukkig wist ik wel wat sluip- en kruipwegen, dus nog redelijk voor de avondklok thuis weer.
(Zo blij dat ik gisteren al gekookt had. Kon ik het zo opwarmen bij thuiskomst).
Even helemaal niks doen lijkt me wel prettig en dan op tijd naar bed. Om lekker uit te rusten, boekje te lezen en dan nog maar 1 werkdag en dan weer weekend! Zo fijn dat ik gisteren lekker mijn bed heb verschoond en mijn herfstdekbed erop heb gedaan. Warmer!
Moet ik me wel beter opladen dan mijn iphone!
Tijd voor reparaties, oplossingen en weet ik veel. En misschien ook gewoon wat luchtigheid! (Laat dat misschien maar weg!).
5 opmerkingen:
Wat vervelend werken in zo'n slechte organisatie.
Zeker de luchtigheid NIET weglaten. Zij liggen niet wakker om jou, zorg dat je een uitlaatklep creëert en weer prettig verder kan.
Van jarenlang fulltime werken, urenlang OV en gezeik op het werk weet ik hoe uitgeknoedeld je dan thuis kan komen. Tijd voor heel veel vertroeteling, rust, lezen, lekker eten, met een plaid op de bank, een wandeling etc.. Een goed idee om je eten vast voor te bereiden zodat je daar niet teveel tijd mee kwijt bent en je misschien niet zo gezonde keuzes maakt. Sterkte met het gedoe op je werk en laat ze allemaal de pip krijgen.
Wat een gedoe allemaal met het openbaar vervoer. Em vervelend dat je op het werk zo overal achteraan moet vangen zeg. Wat een rare gang van zaken.
ha Cellie,
lees bijna nooit de reacties van anderen, maar nu toch toevallig wel en zag dat Yolanda haar reactie er drie keer op staat en dus ook:
laat ze allemaal de pip krijgen.
laat ze allemaal de pip krijgen.
laat ze allemaal de pip krijgen.
gelijk heeft ze!
Slechte organisatie.
Tijd voor spandoeken! IK BEN ER OOK NOG...
Hou ja haaks.
Laat van je horen en anders: laat ze allemaal de pip krijgen.
Liefs, Marlou
Een reactie posten