Was al naar boven gegaan, na James Herriot en bezig om me in mijn nachtkleding te hijsen, tanden poetsen, contactlens uit etc etc... Voordeur op het nachtslot en gordijn ervoor dichtgetrokken, want best wel frisjes bij de deur. Dat scheelt weer energiekosten.
Altijd, als een soort van dommige routine, kijk ik even de straat in door het raam op de voorste slaapkamer om te zien of alles 'rustig' is. In een straat met bejaardenhuizen he..hier gebeurt zelden iets!
Enfin. Zie ik 2 grote bestelbussen in de straat staan. Na 22.00 uur dus al. Nieuwsgierig keek ik wat er gebeurde. Zag een man met een pakketje in rood/gele verpakking lang op zijn telefoon kijken onder de lantarenpaal. En naar de straat. De straat inlopen. Waar was dat adres nou. En toen belden ze hier aan.
Hallooooooo...niets besteld en het is al na 22.00 uur, donker, koud en nat en echt niet dat ik de deur nu open ga doen. Had ook geen appje of mailtje gehad en meestal als ik iets bestel krijg ik een track & trace. Maar heb niets besteld. Nee, nee, nee, nee. Ik doe daar niet aan mee. Pakketjesterreur :)
Wel lag er vanochtend een kaartje in de bus. Dat ze mij gemist hadden en alsof iedereen een smartphone heeft, kon ik even de barcode scannen dan zag ik wanneer ze wel kwamen.
Kon mijn postcode niet vinden. Uit ervaring wist ik dat het pakketje dan voor een straat aan de andere kant van de bloemkoolwijk moest zijn. Al te vaak komen hier mensen aan de deur voor een Marktplaatsdingetje, de postbode met een brief, de bezorgdienst met een pakketje. Even checken op die andere postcode en bingo.
Hoop niet dat ze vanavond weer zo laat aanbellen. Nou ja; dezelfde routine. Nobody fucks with Frank de Grave tenslotte! Maar gaat wel tegen mijn natuur in om die mensen even een handje helpen. 'Do....do ist der Bahnhof!'
Het is hier ook ingewikkeld hoe de straten lopen. 20 meter verderop begint een andere straat. Niet logisch en toch is het zo. Ik woon net in het staartje van die andere straat.
Regen- en wind vandaag. Dus ideaal om even te kuisen in huis. En sowieso geen behoefte om me in grote groepen te begeven, ook gezien de huidige mini-lockdown. Tussen de buien door even snel naar de supermarkt wat kleingrut halen en eind van dag mijn Sinterklaaspakje (brievenbusformaat, ken net) op de post gedaan. Het spetterde gelukkig maar een beetje.
En administratie weer bij te werken, maar dat doe ik ook als het tropisch is. Declaraties uitwerken. Lekker stofzuigen, beneden en boven. Fijne lichte stofzuiger. Blij mee. Even lekker soppen, verstand op nul en blik op oneindig.
En Kerstmuziek. Eigenlijk ben ik nogal streng in de leer, pas na Sinterklaas mag het. Maar niemand van mijn kinderen doet (meer) daaraan. Dus ook kleinkinderen niet. (Al heb ik bij oudste kleindochter uiteraard wel wat in haar schoen verstopt vorige keer en was ze heel blij ermee) en stuur ik echt nog wel een klein kadootje op over de Sinterklaaspost. Oh...nu regelen, want er IS hier geen postkantoor in de wijk meer.
Jammer genoeg, want ik kijk met plezier terug op plaaggedichten met Sinterklaas. Dat ik voor mijn vader van de fabriek van o.a. Prodent waar ik toen op de marketingafdeling werkte, een meer dan manshoge tandenborstel had geritseld, omdat hij zo slecht zijn tanden poetste (woonde ik nog net thuis). Heeft niets geholpen, maar wel gelachen erom. Oma en Opa met altijd manden vol met kadootjes. Mijn Opa die altijd Sinterklaas was op school. En me later vertelde dat hij dan wel altijd een andere bril opdeed, dan zouden we hem niet herkennen. Opeens mis ik die Opa. Ook al is hij 30 jaar terug overleden. Voor mij was hij een fijne Opa. Net als zijn vrouw, maar mijn moeder ervaarde dat als schoondochter geheel anders.
En juist lichtheid en lachen heb ik veel behoefte aan nu. En dankbaar kunnen zijn voor alles wat er wel is en goed gaat. Ga ik zo direct ook even wat lichte en luchtige dingen neerzetten en voorzichtig aan Kerst beginnen. De Herfsttakken opruimen (namaak) en de bak met kastanjes (echte) ook weer in de kast. Voor - DV - volgend jaar. Brand een kaarsje voor de broer van mijn manager. Ernstig ziek en misschien al overleden.
Hoe kan ik het leven van andere 'verlichten'. Dat klinkt nogal pretentieus als ik het zo lees en tegelijkertijd ook heel simpel.
5 opmerkingen:
Dat is wel een erg laat tijdstip om nog pakketjes te bezorgen! Zal misschien wel met de Black Friday bestellingen te maken hebben.
Mijn leven heb je in ieder geval verlicht gisteren. Wat ben je toch een ongelofelijke attente schat. Dank je wel. En je hoeft zeker je achternaam er niet bij te zetten, ik herken je handschrift meteen. En ik vind dat jij in een hele leuke buurt woont.
Ik zit alweer te hinniken om Do is de Bahnhof. Goed dat je niet opendeed hoor. Dat is echt te gek!
Verstandig om niet open te doen. Je leest zoveel rare dingen over mensen die met valse voorwendselen aan de deur komen. Ik zou in de winter na het invallen van de schemering de deur niet meer voor iemand open doen als je niemand verwacht. Doen wij ook niet meer.
Goed van je om niet open te doen. Zo laat horen ze zeker niet bij mensen aan te bellen. Je hoort zo vaak van de vreemde verhalen. Mijn moeder van 92 heeft daar iets op bedacht als ze er zeker van is dat ze niemand verwacht. Ze doet dan een slaapkamerraam open en roept wat degene komt doen. Hij kan die niet naar binnen en ook niet aan haar komen. Misschien een idee??
Een reactie posten